Als ouder moet je angstig zijn als je merkt dat je kleintje begint te stotteren. Stotterende kinderen zijn vaak het onderwerp van spot en verbannen in de samenleving. In sommige gevallen kunnen kinderen die stotteren angst en angst voor spreken in het openbaar ervaren.
Waardoor gaat een kind stotteren? Wanneer is stotteren normaal en wanneer heeft een kind professionele hulp nodig? Wat kan er gedaan worden om haar baby te helpen? Hier is informatie die u kunt gebruiken om uw acties en beslissingen te sturen als uw kind begint te stotteren.
Wat is stotteren?
Stotteren is een stoornis in spraakpatronen die het voor kinderen moeilijk maakt om vloeiend te spreken, dus deze aandoening wordt soms taalonvloeiendheid genoemd.
Kinderen stotteren meestal aan het begin van een zin, maar stotteren kan ook in de hele zin voorkomen. Uw kind kan bijvoorbeeld geluiden of lettergrepen herhalen, vooral in het begin, zoals 'ma-ma-ma-ma'. Stotterende patronen kunnen ook worden gehoord als een verlengstuk van het geluid, zoals 'Ssssusu'. Soms houdt stotteren ook in dat de spraak volledig wordt gestopt of de mond wordt bewogen om het woord uit te spreken, maar het kind maakt geen geluid. Stotteren kan ook worden geclassificeerd als een spraakonderbreking door geluiden op te nemen, zoals "um", "uh, "uh", vooral wanneer het kind denkt. Kinderen kunnen ook non-verbale dingen doen als ze stotteren. Ze knipperen bijvoorbeeld met hun ogen, huiveren of balen hun vuisten.
Sommige kinderen zijn zich er niet van bewust dat ze stotteren, maar anderen, vooral oudere kinderen, zijn zich terdege bewust van hun toestand. Ze kunnen geïrriteerd of boos worden als ze niet vloeiend spreken. Anderen weigeren volledig te praten, of beperken het spreken, vooral buitenshuis.
Waardoor gaat een kind stotteren?
Lange tijd werd gedacht dat stotteren het gevolg was van fysiek of emotioneel trauma. Hoewel er gevallen zijn waarin kinderen stotteren na een trauma, is er weinig bewijs om het idee te ondersteunen dat stotteren wordt veroorzaakt door emotionele of psychologische opwinding. Onderzoek heeft aangetoond dat er veel factoren zijn die ervoor zorgen dat een kind gaat stotteren.
Stotteren gebeurt meestal zonder duidelijke reden, maar komt vaker voor wanneer een kind dolblij of moe is, zich gedwongen voelt of plotseling moet praten. Veel kinderen beginnen moeite te krijgen met vloeiendheid als ze net leren om complexe grammatica te gebruiken en een aantal woorden samen te voegen om hele zinnen te vormen. Deze moeilijkheid kan te wijten zijn aan verschillen in de manier waarop de hersenen taal verwerken. Een kind dat stottert, verwerkt taal in delen van de hersenen, waardoor fouten of vertragingen ontstaan bij het verzenden van berichten van de hersenen naar de mondspieren wanneer hij moet spreken. Als gevolg hiervan haperde de spraak van het kind.
Sommige kinderen, vooral die uit gezinnen waar een geschiedenis van stotteren gebruikelijk is, kunnen een neiging tot stotteren erven. Bovendien komt de neiging tot stotteren ook veel voor bij kinderen die leven in gezinnen met een snel leven en hoge verwachtingen.
Er spelen zoveel factoren een rol bij het bepalen van de vloeiendheid van de taal van kinderen. Wat wel duidelijk is, tot nu toe is de exacte oorzaak waarom kinderen stotteren niet bekend.
Wanneer moet je je zorgen maken over een kind dat stottert?
Stotteren is een veelvoorkomend spraakgebrek bij kinderen, vooral bij kinderen van 2 tot 5 jaar. Ongeveer 5% van alle kinderen stottert op enig moment in hun ontwikkeling, meestal tijdens de voorschoolse jaren. De meeste spraakstoornissen gaan vanzelf over. Maar voor sommigen kan stotteren een levenslange aandoening zijn die psychologische problemen veroorzaakt die het kind als volwassene belasten.
Het is niet altijd gemakkelijk te zeggen wanneer het stotteren van een kind zich tot een ernstiger probleem zal ontwikkelen. Er zijn echter enkele klassieke tekens waar u op moet letten:
- De herhaling van geluiden, zinnen, woorden of lettergrepen wordt frequenter en consistenter; evenals geluidsextensie
- De manier waarop het kind spreekt begint spanning te vertonen, vooral in de mond- en nekspieren
- Het kind stottert gevolgd door non-verbale activiteiten, zoals gezichtsuitdrukkingen of gespannen en strakke spierbewegingen
- U begint de spanning van de geluidsproductie op te merken, waardoor uw kind een gedempte luide stem of een hogere stemtoon maakt
- Kinderen gebruiken verschillende manieren om praten te vermijden
- Uw kind vermijdt het gebruik van bepaalde woorden of het plotseling veranderen van woorden in het midden van een zin om opnieuw stotteren te voorkomen
- Stotteren gaat door nadat het kind ouder is dan 5 jaar
- In sommige gevallen van ernstig stotteren kan het kind veel moeite en moeite tonen wanneer het probeert te praten
Wat kan er gedaan worden om een kind te helpen stotteren te overwinnen?
Het negeren van stotteren (naar men zegt dat de symptomen verdwijnen) is geen goede zet. Beschouw deze taalbarrière ook als iets normaals in de spraak- en taalontwikkeling van kinderen. Stotteren komt veel voor bij kinderen, maar dat betekent niet dat het een normale aandoening is.
Er is geen goedgekeurd medicijn om stotteren te behandelen. Stotteren kan met succes worden behandeld door middel van logopedie door een logopedist (SLP) of een therapeut (SLT). Omgaan met stotteren in de kindertijd zodra ouders vermoeden dat een kind symptomen van een taalstoornis heeft, zal veel effectiever zijn dan het behandelen van stotteren als het kind ouder is. De meeste logopedisten bieden testen aan en bieden therapie die kan worden aangepast aan de behoeften van het kind.
Daarnaast zijn er veel dingen die je samen met andere gezinsleden kunt doen om een kind dat stottert door zijn spraakprobleem heen te helpen. Bijvoorbeeld:
- Geef toe dat hij stottert wanneer het kind stottert (bijvoorbeeld: "Het is oké, misschien zit wat je wilt zeggen vast in het hoofd.")
- Wees niet negatief of kritisch over de spraak van uw kind; aandringen op het tonen van de juiste of correcte manier van spreken; of maak de zin af. Het is erg belangrijk dat kinderen begrijpen dat mensen effectief kunnen communiceren, zelfs als ze stotteren.
- Creëer gelegenheden voor een gesprek die ontspannen, leuk en plezierig zijn.
- Betrek uw kind bij gesprekken zonder tv-onderbrekingen of andere afleiding, zoals uw kind laten kletsen tijdens het avondeten.
- Dwing uw kind niet om verbaal te blijven communiceren wanneer stotteren een probleem is. Schakel chatten over op activiteiten die niet veel verbale interactie vereisen.
- Luister aandachtig naar wat uw kind te zeggen heeft en houd normaal oogcontact zonder tekenen van ongeduld of frustratie te vertonen.
- Vermijd correcties of kritiek zoals "laten we het langzaam opnieuw proberen", "haal diep adem", "probeer na te denken over wat je wilt zeggen" of "pauzeer even". Deze opmerkingen, hoewel goed bedoeld, zullen uw kind zich alleen maar meer bewust maken van het probleem.
- Maak de sfeer in huis zo rustig mogelijk. Probeer het tempo van het gezinsleven te vertragen; modelleren van een ontspannen, duidelijke en ordelijke manier van spreken in het gezin om kinderen te helpen hun eigen manier van spreken te reguleren.
- Verminder het aantal vragen dat u uw kind stelt. Kinderen zullen vrijer praten als ze hun eigen ideeën uiten in plaats van vragen van volwassenen te beantwoorden. In plaats van vragen te stellen, becommentarieer je wat je kind te zeggen heeft, zodat je hem laat weten dat je luistert. Pauzeer voordat u reageert op de vragen of opmerkingen van uw kind.
- Wees niet bang om met uw kind te praten over zijn of haar stotteren. Als ze vragen stelt of zich zorgen maakt over haar probleem, luister en antwoord dan op een manier die haar helpt te begrijpen dat taalstoornissen vaak voorkomen en behandeld kunnen worden.
- Laat hem vooral weten dat je hem accepteert zoals hij is. Uw steun en genegenheid voor hem, of het kind nu stottert of niet, zal de grootste aanmoediging zijn voor het kind om nog beter te worden.
Het is normaal dat u als ouder zich angstig, schuldig, boos, verdrietig, beschaamd voelt of wilt doen alsof uw kind geen probleem heeft. Dit zijn allemaal geldige emoties die ouders vaak voelen wanneer ze zien hoe hun kind een moeilijke tijd doormaakt. U kunt ook externe druk ervaren om het perfecte kind te krijgen. Maar wees gerust, je bent niet de enige en er zijn veel mensen die je kunnen helpen.
LEES OOK:
- 10 manieren om te overwinnen als kinderen van kieskeurig eten houden
- Alles over het opvoeden van kinderen met een introverte persoonlijkheid
- Het belang om kinderen van jongs af aan te leren zwemmen
