LSD staat voor lyserginezuurdiethylamide, een soort hallucinogeen medicijn dat hallucinaties kan veroorzaken. Er wordt gezegd dat de hallucinogene effecten van LSD zo krachtig zijn dat ze gemoedstoestanden zo kunnen veranderen dat ze de perceptie en sensatie van het lichaam van de wereld om hen heen vervormen, terwijl ze ook onwerkelijke beelden creëren. Dus, wat gebeurt er met het lichaam van LSD-gebruikers als ze in een staat van depressie verkeren?
LSD in één oogopslag
LSD werd voor het eerst ontdekt in 1943 door een chemicus genaamd Albert Hoffman na het verwerken van ergotamineverbindingen verkregen uit moederkorenpaddenstoelen. Aanvankelijk werd LSD gebruikt om psychische stoornissen te behandelen. Maar helaas begon LSD te worden misbruikt door onverantwoordelijke handen om te worden gebruikt als middel tegen een kater dankzij het sterke stimulerende effect.
Dit effect wordt verkregen doordat LSD de interactie tussen hersencellen en serotonine beïnvloedt, een hormoon in de hersenen dat de stemming, perceptie, emotie en gevoelens van plezier en euforie beïnvloedt. Vanwege deze bijwerkingen gebruiken gebruikers LSD vaak keer op keer om een soortgelijke reactie te krijgen. Het effect van dit medicijn houdt aan na 30-60 minuten gebruik en is bijna 12 uur voelbaar.
LSD heeft verschillende marktnamen, zoals zuur, suikerklontjes, vloeipapier, stippen, microdot en andere. Dit gevaarlijke medicijn is geurloos, kleurloos en heeft een licht bittere smaak. Je vindt LSD in de vorm van gekleurde tabletten, pillen, heldere vloeistoffen, capsules, vloeipapier (zoals een postzegel) en gelatine.
LSD van het stempeltype wordt gebruikt door het te likken of gewoon op de tong te plakken, en na enige tijd zullen de effecten voelbaar zijn. Ondertussen wordt LSD in de vorm van gelatine en vloeistof meestal gebruikt door rechtstreeks in het oog te druppelen, vergelijkbaar met het gebruik van oogdruppels.
De gevaren van de hallucinogene effecten van LSD op het menselijk lichaam
Welke vorm het ook aanneemt en hoe het wordt gebruikt, de effecten van hallucinogenen zullen snel en intens werken om hallucinaties te veroorzaken, zelfs als iemand voor het eerst LSD gebruikt. Hoe meer u gebruikt, hoe sterker en langduriger de effecten van dit medicijn zullen zijn. De bijwerkingen van hallucinaties die door gebruikers worden gevoeld, worden vaak aangeduid als " struikelen” of als het Indonesisch is, "trip".
LSD-gebruikers ervaren vaak verlies van eetlust, gebrek aan slaap, droge mond, tremoren en visuele veranderingen. Gewoonlijk zullen LSD-gebruikers zich concentreren op één kleur met een bepaalde intensiteit.
De hallucinogene effecten van LSD kunnen ook enorme stemmingswisselingen veroorzaken, die vaak worden gevolgd door gedrags- en emotionele stoornissen. Deze aandoening wordt vaak een "bad trip" genoemd, namelijk symptomen van angst, angst en paniek die optreden bij LSD-gebruikers. Dankzij deze bad trip kan zelfs een gewone aanraking door de gebruikers overdreven en angstaanjagend worden gevoeld. Veel LSD-gebruikers ervaren vaak een "bad trip", zelfs dagen en weken na het gebruik van LSD.
Daarnaast kan er ook een complicatie zijn die ergotisme wordt genoemd, een reeks symptomen die optreden als gevolg van vernauwing van bloedvaten. Ergotisme kan pijnlijke gewaarwordingen veroorzaken, zoals warmte in de voeten, verlies van gevoel in de toppen van de handen en voeten en zwelling. Ergotisme kan ook leiden tot hoofdpijn, toevallen en andere zenuwaandoeningen.
De effecten van deze hallucinogenen zijn afhankelijk van de hoeveelheid LSD die wordt gebruikt. Nadat LSD in het lichaam is opgenomen, zal de gebruiker de bijwerkingen binnen 30 minuten tot 40 minuten na inname van het medicijn voelen en gedurende 12 uur of langer blijven voelen. is een hallucinatoire reis die veranderingen in stemming, perceptie en sensatie kan veroorzaken.
Wat zijn de tekenen en symptomen van LSD-ontwenning?
Net als de meeste andere drugs kan LSD ervoor zorgen dat de gebruiker verslaafd raakt aan het krijgen van een gevoel van euforie of plezier en soortgelijke sensaties. Bovendien kan verslaving ook optreden wanneer het lichaam van de gebruiker een tolerantie voor de effecten van het medicijn opbouwt, zodat ze meer doses nodig hebben om een vergelijkbaar gevoel te bereiken.
Wanneer de gebruiker plotseling stopt met het innemen van het medicijn of de dosis in korte tijd drastisch verlaagt, treden ontwenningsverschijnselen op. LSD-ontwenningsverschijnselen omvatten emotionele en fysieke symptomen.
Hier zijn enkele van de meest voorkomende symptomen wanneer iemand een LSD-verslaving heeft:
- Zweten
- Misselijk
- Verwijde pupillen
- Tremoren of trillen
- Droge mond
- Wazig zien
- Verhoogde lichaamstemperatuur
- Verhoogde bloeddruk
- Hartkloppingen
- Slapeloosheid of slaapproblemen
- Zwak en lusteloos
- Visuele hallucinaties
- Tijdvervorming, zoals moeite om de tijd van ochtend, avond of nacht te onderscheiden
- Snel beledigd
Bovenstaande symptomen zijn relatief milde LSD-ontwenningsverschijnselen. Wanneer iemand ervaart slechte reis ” of een slecht beloop van hallucinaties, kunnen de symptomen intenser en ondraaglijk worden. LSD-gebruikers kunnen angstaanjagende extreme veranderingen in hun gedachten en stemmingen ervaren, wat op zijn beurt het risico op letsel en zelfs dodelijke gevolgen kan vergroten.
Enkele van de symptomen van LSD-ontwenning die mogelijk gevaarlijk zijn voor gebruikers zijn:
- Extreme angst
- Gevoelens van identiteitsverlies, ervan uitgaande dat ze nooit in deze wereld hebben bestaan/geleefd hebben
- Paniek
- Hoog niveau van paranoia
- Veranderingen in stemming snel en significant
- Agressief jegens anderen, inclusief de wens om anderen te doden
- Suïcidale neigingen of pogingen
Maar over het algemeen zijn mensen die LSD-ontwenningsverschijnselen ervaren gemakkelijker te herkennen aan drastische veranderingen in emoties en stemmingen dan aan fysieke tekenen.
Revalidatie als de belangrijkste oplossing voor drugsverslaving
Mensen met een depressie worden vaak genegeerd of zelfs gemeden. In feite zal iedereen die al verslaafd is aan drugs ook zeker door het sakau-stadium gaan als ze "clean" willen zijn en willen stoppen met drugsgebruiker.
Omdat ontwenning meestal een paar dagen na de laatste dosis piekt, is ontgifting de belangrijkste methode om te herstellen van verslaving en ontwenningsverschijnselen, en om een mogelijke terugval van verslaving te voorkomen, door eventuele resterende medicijnen in het lichaam weg te spoelen.
Ontgiftingsprogramma's kunnen poliklinisch of intramuraal worden gedaan in een drugsrehabilitatiecentrum. Intramurale revalidatie is echter de meest geschikte optie, zodat patiënten de ontwenningsverschijnselen en hunkeren, die tijdens de detox erg sterk zullen worden, onder nauw toezicht van een medisch professioneel team kunnen beheersen en beheersen.