Auto-immuunziekte is een ziekte waarbij het immuunsysteem van een persoon zijn eigen lichaam aanvalt. In deze toestand neemt het immuunsysteem ten onrechte gezonde cellen in het lichaam waar als vreemd, dus begint het lichaam antilichamen aan te maken die deze cellen aanvallen.
Om geen ernstige effecten van auto-immuunziekten te veroorzaken, moeten patiënten die het ervaren medicijnen nemen. Een die vaak wordt gebruikt, is het DMARD-medicijn.
Wat is een DMARD-medicijn?
DMARD (ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen) is een soort geneesmiddelengroep die is gecreëerd voor de behandeling van auto-immuunziekten zoals reuma (RA), artritis psoriatica (PsA), spondylitis ankylopoetica (AS) en systemische lupus erythematosus (SLE).
DMARD-medicijnen worden ook gebruikt voor verschillende andere ziekten zoals myositis, vasculitis, inflammatoire darmaandoeningen (IBD) en sommige soorten kanker.
Hoewel het pijn kan verminderen, is DMARD geen pijnstiller. Deze medicijnen werken om ontstekingen te verminderen door zich te concentreren op de onderliggende oorzaak van de ziekte, niet door de symptomen direct te behandelen.
DMARD zal de voortgang van de ziekte vertragen, wat de vermindering van de symptomen in de loop van de tijd zal beïnvloeden terwijl u onder behandeling bent.
Het gebruik van dit medicijn kan niet vrij worden gedaan. Je hebt nauwlettend toezicht nodig en natuurlijk een recept van een arts, zodat het medicijn geen schadelijke effecten veroorzaakt. Gewoonlijk zal de arts ook andere geneesmiddelen voorschrijven die samen met de DMARD als onderdeel van de behandeling moeten worden gebruikt.
Soorten DMARD's en hoe ze werken
Bron: Gazeta Metro Deze medicijnen zijn onderverdeeld in twee soorten, namelijk conventionele DMARD-medicijnen en biologische therapie. Elk medicijn heeft zijn eigen manier van werken. Hier is de uitleg.
Conventionele DMARD-medicijnen
Conventionele medicijnen zijn langzaam werkende DMARD-medicijnen en de behandeling kan weken duren voordat u de effecten voelt. Enkele veelgebruikte medicijnen zijn:
- Methorexaat (MTX). MTX-medicijnen werken door de manier te veranderen waarop immuuncellen eiwitten verwerken die een rol spelen bij het verminderen van ontstekingen. Dit medicijn kan ook de groei van bepaalde cellen remmen, zoals kankercellen, beenmergcellen en huidcellen. Vanwege zijn bruikbaarheid wordt dit medicijn ook gebruikt voor de behandeling van kanker.
- Chloroquine. Vaak gebruikt om malaria te behandelen, kan chloroquine ook worden gebruikt om ontstekingen zoals reuma te behandelen. Chloroquine werkt door de groei van parasieten die in rode bloedcellen leven te voorkomen. Dit medicijn werkt ook om cytokinen vrij te maken die ontstekingen kunnen verminderen.
- azathioprine. Azathioprine behandelt gewrichtszwelling die wordt ervaren door patiënten met reumatische aandoeningen of andere complicaties zoals lupus of myositis. Dit medicijn werkt door de activiteit van het immuunsysteem in het lichaam te onderdrukken.
- Leflunomide. Het medicijn Leflunomide remt de vorming van DNA dat een belangrijke rol speelt bij het repliceren van cellen, waaronder die van het immuunsysteem. Later zal geremde celvorming de kracht van het immuunsysteem verminderen, wat pijn kan veroorzaken bij reumapatiënten.
- Sulfasalazine(SSZ). Sulfasalazine is een combinatie van salicylaten en antibiotica. Dit medicijn werkt om zwelling en irritatie veroorzaakt door een ontsteking te verminderen. Dit medicijn kan ook gewrichtsschade voorkomen.
Biologische DMARD-medicijnen
Biologische DMARD's zullen worden toegediend wanneer de patiënt niet reageert op conventionele DMARD-behandeling. Deze behandeling, ook bekend als biologische therapie, kan sneller werken dan conventionele DMARD's. Soms wordt deze biologische therapie gegeven in combinatie met conventionele DMARD-geneesmiddelen zoals methotrexaat.
Deze klasse geneesmiddelen werkt specifiek om bepaalde cytokinen te remmen die ontstekingen veroorzaken. Een van deze medicijnen is een anti-TNF-medicijn.
Anti-TNF voorkomt het verschijnen van een eiwit genaamd tumornecrosefactor teveel in het bloed of de gewrichten om geen ontsteking of verdere schade aan lichaamscellen te veroorzaken.
Bijwerkingen die kunnen ontstaan door het medicijn DMRAD
Net als andere geneesmiddelen hebben DMARD's ook enkele bijwerkingen. Omdat DMARD-medicijnen werken door het immuunsysteem van het lichaam te onderdrukken om ontstekingen onder controle te houden, zal de impact van het risico op infectie door de patiënt toenemen.
Enkele van de meest voorkomende tekenen van infectie zijn koorts, keelpijn of pijn bij het plassen. Verschillende soorten DMARD-medicijnen kunnen echter ook verschillende bijwerkingen hebben.
Het medicijn methotrexaat kan misselijkheid, gezwollen tandvlees en extreme vermoeidheid veroorzaken. Chloroquine kan aan het begin van de behandeling bijwerkingen veroorzaken zoals misselijkheid en diarree.
Zelfs in zeldzame gevallen kan het medicijn chloroquine verlies van het gezichtsvermogen veroorzaken. Terwijl de bijwerkingen van leflunomide-medicijnen de vorm kunnen hebben van jeukende of schilferende huid.
In tegenstelling tot biologische DMARD-medicijnen zijn de geproduceerde bijwerkingen nog gevaarlijker. Het gebruik van sommige geneesmiddelen kan het risico op latente tuberculose-infectie verhogen, waarbij een bacteriële infectie met tuberculose geen symptomen veroorzaakt, maar zich later in het leven kan ontwikkelen tot tuberculose.
Enkele andere infecties die ook een bijwerking van biologische therapie kunnen zijn, zijn hepatitis en CMV.
Daarom, als u aan een auto-immuunziekte lijdt en DMARD als behandeling wilt kiezen, is het zeer noodzakelijk om een arts te raadplegen, vooral als u ook andere aandoeningen ervaart, zoals zwangerschap.
Om geen complicaties te veroorzaken, vraag uw arts naar de voordelen en bijwerkingen van het medicijn en vergeet niet om dit met uw familie te bespreken.
