Heb je je kind wel eens even alleen laten gaan om naar de keuken of badkamer te gaan, maar het kind huilt al hard? Dit is eigenlijk heel natuurlijk om te gebeuren, vooral bij zuigelingen of peuters. Op een gevorderd niveau staat deze aandoening echter bekend als: separatieangststoornis. Zie hieronder een uitleg van deze aandoening.
Wat betekent het door separatieangststoornis?
Verlatingsangststoornis (SAD) is een van de meest voorkomende angststoornissen bij kinderen. Eigenlijk is het normaal dat kinderen verdrietig zijn als ze afscheid moeten nemen van hun ouders, vooral als ze baby's of peuters zijn.
Na verloop van tijd zijn de meeste kinderen er echter aan gewend om van hun ouders gescheiden te zijn en kunnen ze zich aanpassen aan de omstandigheden. Meestal komt deze aandoening niet meer voor wanneer het kind de leeftijd van drie jaar bereikt.
Daarom, als het kind drie jaar of ouder is en het kind nog steeds verdrietig is en veel huilt elke keer dat hij afscheid moet nemen van zijn ouders, kan hij last krijgen van separatieangststoornis.
Dit type angststoornis wordt gekenmerkt door kinderen die angstig en rusteloos zijn, zich verdrietig voelen en huilen als ze van hun ouders moeten worden gescheiden. In feite kan deze aandoening hun activiteiten op school en verschillende andere dagelijkse activiteiten verstoren. Kinderen kunnen ook paniekaanvallen krijgen als gevolg van SAD.
Hoewel het vaak voorkomt bij kinderen, betekent dit niet dat tieners en volwassenen het niet kunnen ervaren. Raadpleeg daarom onmiddellijk uw gezondheidstoestand bij de arts als u enkele van de symptomen ervaart van: separatieangststoornis.
Symptoom separatieangststoornis die vaak voorkomt
Wanneer ze SAD ervaren, voelen kinderen zich meestal overmatige angst als ze moeten worden gescheiden van hun ouders of verzorgers die heel dicht bij hen staan. Hoewel deze aandoening bij zuigelingen en peuters als normaal kan worden beschouwd, betekent dit niet dat deze aandoening alleen moet worden gelaten.
Daarom zijn er verschillende symptomen van SAD bij kinderen waar u mogelijk op moet letten om alerter te zijn, zoals:
- Kan niet worden gescheiden van ouders en altijd huilen als ze worden achtergelaten om te gaan.
- Angst en zorgen dat er slechte dingen zullen gebeuren met hun familieleden als ze uit elkaar gaan.
- Naast huilen, kunnen kinderen boos worden en driftbuien krijgen telkens wanneer ze van hun ouders worden gescheiden.
- Wilde altijd weten waar zijn ouders heen gingen en belde en sms'te altijd als ze uit elkaar gingen.
- Ga waar een van de ouders ook heen gaat, ook als ze allebei in huis zijn.
- Hebben vaak nachtmerries die verband houden met slechte dingen die de familie zijn overkomen.
- Lichamelijke symptomen zoals buikpijn, hoofdpijn en duizeligheid verschijnen.
- Spijt vaak van school en wil niet uitgenodigd worden om met vrienden te spelen.
Wat is de oorzaak van? separatieangststoornis?
Er zijn verschillende dingen die hier de oorzaak van kunnen zijn separatieangststoornis bij kinderen als volgt:
1. Veranderingen in de omgeving
Wanneer u uw kind naar een nieuw huis brengt of naar een andere nieuwe school brengt, kan uw kind zich niet vertrouwd voelen met de sfeer en omgeving. Dit kan het begin van SAD veroorzaken.
2. Stress door bepaalde omstandigheden
Onder bepaalde omstandigheden kunnen kinderen zich ook gestrest en depressief voelen. Als uw kind u bijvoorbeeld moet volgen, verhuist het gezin de stad uit en moet hij van school veranderen.
Daarnaast kan ook de scheiding van overleden ouders of naaste familieleden stress veroorzaken bij het kind, waardoor het ontstaan van separatieangststoornis.
3. Overbezorgde ouders
Als ouder wil je je kind 24 uur per dag beschermen en begeleiden. Deze overbezorgde houding kan echter van invloed zijn op de buitensporige angst en angst die hij voelt. Ja, als je je te veel zorgen om hem maakt, kan je kind hetzelfde voelen als het afscheid van je moet nemen.
Hoe op te lossen separatieangststoornis?
Maak je geen zorgen, want het blijkt dat dit nog te overwinnen is, hetzij met de hulp van een arts of therapeut, hetzij met jouw hulp als ouder. Hier zijn enkele manieren om te overwinnen: separatieangststoornis:
1. Luister en praat over de angsten van het kind
Als ouder moet je goed naar je kind luisteren. Vermijd in plaats daarvan zijn angsten te kleineren, en waardeer ze in plaats daarvan. Zo voelt het kind zich gewaardeerd en gehoord. Dit kan helpen om het kind emotionele steun te geven.
Probeer daarnaast kinderen uit te nodigen om over hun angstgevoelens te praten. Wees een ouder met empathie voor het kind, zodat het kind zich niet alleen voelt in een voor hem onaangename toestand.
2. Anticiperen op problemen die zich voordoen wanneer gedwongen afstand te doen van kinderen
Na een aantal keren naar het kind te hebben gekeken tijdens het ervaren van separatieangststoornis, probeer te anticiperen op problemen die zich kunnen voordoen.
Bijvoorbeeld wanneer u uw kind naar een nieuwe school wilt brengen. Tussen u en uw partner, met wie zou uw kind het gemakkelijker vinden om uit elkaar te gaan? Als uw kind het moeilijker heeft om van u te scheiden, vraag dan uw partner om het naar school te brengen.
Bovendien zullen kinderen volgens HelpGuide rustiger zijn als de ouders die van hen willen scheiden ook kalm zijn. Vermijd daarom huilen of verdrietig en bezorgd kijken als je afscheid moet nemen van je kind.
3. Psychologische therapie doen (psychotherapie)
Deze aandoening kan worden overwonnen door psychologische therapie te ondergaan. Soms gaat deze therapie ook gepaard met het gebruik van antidepressiva zoals: selectieve serotonine herinname remmers (SSRI's). Het doel van deze therapie is het verminderen van de symptomen die optreden wanneer een kind SAD heeft.
Een type psychotherapie dat kan worden gekozen, is cognitieve en gedragstherapie.cognitieve gedragstherapie). Tijdens het ondergaan van deze therapie kunnen kinderen leren omgaan met angsten over scheiding of onzekerheid en deze te beheersen.
Niet alleen dat, ouders die het therapieproces begeleiden, kunnen ook leren hoe ze kinderen effectief emotionele steun kunnen bieden, terwijl ze kinderen aanmoedigen om afhankelijk van hun leeftijd onafhankelijker te zijn.
