Gehoortesten zijn tests die worden uitgevoerd wanneer u een ooraandoening heeft, waaronder gehoorverlies, of als u denkt dat uw gehoor beschadigd is. Dit onderzoek wordt uitgevoerd door een audioloog om uw gehoor te testen en de ernst van het gehoorverlies te meten. Zie de volgende uitleg voor meer details.
Wie heeft een gehoortest nodig?
De Amerikaanse centra voor ziektebestrijding en -preventie, de CDC, zegt dat baby's uiterlijk een maand oud een gehoortest moeten ondergaan. Als de baby niet slaagt voor het onderzoek, wordt aanbevolen om de baby uiterlijk op de leeftijd van drie maanden een volledige gehoortest te laten ondergaan.
Zuigelingen en kinderen wordt aangeraden om een gehoortest te ondergaan als:
- Je denkt dat je baby gehoorverlies heeft
- Heb een gehoorverlies dat optreedt na de kindertijd en zich langzaam ontwikkelt.
- Niet geslaagd voor het gehooronderzoek bij het begin van zijn geboorte, d.w.z. vóór de leeftijd van één maand
Ondertussen wordt ook volwassenen die de volgende symptomen ervaren, aangeraden om een gehoortest te ondergaan:
- Oorsuizen (tinnitus)
- De ander vindt dat je te hard praat
- Je vraagt de ander vaak om zijn woorden te herhalen
- Je hebt moeite met het luisteren naar gesprekken, vooral als de achtergrond rumoerig is
- Andere mensen vinden het vervelend dat je de televisie te hard aanzet
De gehoortest is een gemakkelijke en pijnloze test. Baby's kunnen zelfs in slaap vallen terwijl ze worden onderzocht. Deze test duurt slechts enkele minuten.
Wat zijn de soorten gehoortesten?
Afhankelijk van uw conditie en leeftijd worden er verschillende soorten gehoortests uitgevoerd. De arts bepaalt het juiste onderzoek voor u.
Soorten gehoortesten zijn onder meer:
1. Pure toon audiometrie
Bij een zuivere toonaudiometrie-onderzoek zal een machine (audiometer) een zuivere toon produceren die aan uw oor wordt afgegeven. U wordt dan gevraagd te signaleren, bijvoorbeeld door op een knop te drukken of aan te wijzen wanneer u de zuivere toon kunt horen.
Bij deze hoortest krijgt u stimulatie via de lucht en het mastoïdbot (het bot dat zich achter het oor bevindt). Wanneer de prikkel via de lucht wordt gegeven, worden zowel uw uitwendige gehoorgangen als uw binnenoor gemeten. Ondertussen, als de stimulus via het bot wordt gegeven, wordt het gehoor in het binnenoor gemeten.
2. Spraakperceptietest
Deze gehoortest is vergelijkbaar met pure toonaudiometrie, behalve dat u naar spraak luistert, niet naar tonen of geluiden. Spraakwaarnemingstest is een controle om te controleren hoe duidelijk u spraak kunt horen.
In deze test wordt u gevraagd de woorden die tegen u zijn gesproken te herhalen. Leeftijdsgerelateerd gehoorverlies (presbyacusis) begint meestal met gehoorverlies bij hogere frequenties, dus bepaalde spraakgeluiden (zoals 'p', 'f' en 't') lijken erg op elkaar.
3. Tympanometrie
Deze test onderzoekt de toestand van het middenoor, dat bestaat uit het trommelvlies en de drie kleine botten die het trommelvlies met het binnenoor verbinden. Er wordt een klein instrument in uw oor geplaatst om te controleren op vocht achter het trommelvlies.
Tympanometrie is eigenlijk geen gehoortest. Dit onderzoek wordt gedaan om te zien of het trommelvlies normaal kan functioneren.
4. Stapediale reflex en reflexschade
Deze test wordt gedaan om het vermogen van de gehoorzenuw om auditieve signalen naar de hersenen te verzenden, te controleren. Als er een blokkade is langs dit pad, betekent dit dat u verder medisch consult nodig heeft.
5. Stemvorktest
De stemvorktest bestaat meestal uit een combinatie van de tests van Weber, Rinne en Schwabach. Deze gehoortest wordt uitgevoerd om eenzijdig conductief en perceptief gehoorverlies (in één oor) op te sporen. Daarnaast zal de stemvorktest ook de locatie en aard van het gehoorverlies detecteren.
6. Evalueer de reacties van de hersenstam (hersenstam roept reactie-evaluatie op)
Hersenstam roept responsevaluatie op (BERA) meet de elektrische zenuwen die geluid van het binnenoor naar de hersenen transporteren. Evaluatie van de hersenstamrespons zal later zien of er een obstructie in de zenuw is.
De elektroden worden in uw gehoorgang en bovenop uw hoofd geplaatst. U hoort dan een klikkend geluid. Daarna kan de zorgverlener bepalen of er een storing is die het geluid van de zenuwen naar de hersenen blokkeert.
7. Test voor drempelvereffening (TEN)
Deze gehoortest controleert of een deel van uw oor niet reageert op geluidsprikkels. Indien aanwezig, wordt dit deel van het oor de "dode zone" genoemd of "dode zones".
Uw audioloog zal de informatie uit dit onderzoek gebruiken om het juiste hoortoestel voor uw aandoening te bepalen.
8. Zinstest in ruis
Zin-in-ruis (SIN)-test of er wordt een zin in een geluidstest gedaan om te meten of u een gesprek in een lawaaierige omgeving kunt verstaan. De resultaten worden vergeleken met uw gehoor in een stille omgeving.
9. Autoakoestische emissie
Deze test wordt gedaan om de reactie van het binnenoor op geluid te controleren. De respons wordt gemeten door een zeer gevoelige microfoon in de gehoorgang te plaatsen. Het signaal van de microfoon wordt vervolgens geanalyseerd.
Als u zich zorgen maakt over bijwerkingen, wordt de gehoortest tot nu toe als veilig beschouwd en heeft deze minimale bijwerkingen. Probeer een arts te raadplegen om alle risico's en voordelen te weten te komen van de procedure die u zult ondergaan.
