Hoe werken de hersenen als iemand een slip heeft?

In 1988 zei George H.W. Bush, de toenmalige vice-president van de Verenigde Staten: "We hebben wat seks gehad... eh... tegenslagen." waar hij een toespraak moest houden over het succesvolle landbouwbeleid dat hij met president Reagan voltooide. Lang nadat zijn politieke carrière in de geschiedenisboeken was gegrift, herinnert het grote publiek zich alleen deze tragische misstap over het senior leiderschap van Bush.

Er zijn dingen die je echt wilt zeggen, dingen die je kunt 'vergeven' als je per ongeluk loslaat, en er zijn ook dingen die tot rampspoed kunnen leiden als het woord naar buiten komt - wat, of je het nu leuk vindt of niet, vaak uit je mond komt . slordig. Dit is de grootste angst van elke openbare spreker. Maar wat zorgt er echt voor dat je graag loslaat als je praat?

Uitglijden, een teken van lang verborgen hartintenties?

Uitglijden, tongverstuiking of uitglijden zijn populaire termen die tegenwoordig op een komische manier worden gebruikt wanneer iemand een fout maakt tijdens het spreken. In deze situatie "plaagt" de gesprekspartner of het publiek de spreker vaak dat de spelfout eigenlijk is wat hij echt wil zeggen.

In de wereld van de psychologie worden slips ook wel freudiaanse slips genoemd, die verbale of geheugenfouten beschrijven waarvan wordt aangenomen dat ze verband houden met het onderbewustzijn. Veelvoorkomende voorbeelden zijn onder meer je partner bij de naam van je ex noemen, het verkeerde woord zeggen of zelfs een geschreven of gesproken woord verkeerd interpreteren. Het is de beroemde psychoanalyticus Sigmund Freud die deze sliptheorie initieerde.

"Twee factoren lijken een rol te spelen bij het brengen van 'intenties van het hart' in de menselijke bewuste geest: ten eerste, de inspanning van aandacht, en ten tweede, de mentale determinanten die inherent zijn aan psychische materie," zei Freud in zijn boek, The Psychopathology of Alledaagse leven. "Naast het simpelweg vergeten van namen, zijn er andere vergeetachtigheidssituaties die worden gemotiveerd door emotionele onderdrukking," vervolgde Freud. Namelijk te snel. Hij vermoedt dat onaanvaardbare gedachten of overtuigingen uit het bewustzijn worden weggehouden, en het zijn deze "afglijdende" momenten die je helpen je ware hart te realiseren en te onthullen.

Terwijl Freud veel verborgen betekenissen overbrengt achter de redenen die we loslaten als we spreken, is uitglijden niets anders dan een onvermijdelijk onderdeel van het leven. Volgens Very Well maken mensen over het algemeen één tot twee fouten voor elke 1000 woorden die ze zeggen. Dit aantal varieert van gemiddeld 7-22 mondelinge slips per dag, afhankelijk van hoeveel iemand praat. Als Freud gelijk heeft, is ieder van ons een tikkende tijdbom die wacht om te ontploffen.

Hoe verloopt het proces van uitglijden?

Cognitieve expert Gary Dell, hoogleraar taalkunde en psychologie aan de Universiteit van Illinois, vertelde aan Psychology Today dat verspreking wijst op iemands vermogen om taal en zijn componenten te gebruiken. Dell stelt dat concepten, woorden en geluiden met elkaar verbonden zijn in drie netwerken in de hersenen - semantisch, lexicaal en fonologisch - en dat spraak voortkomt uit hun interacties. Maar af en toe struikelen deze hersennetwerken, die werken via een proces dat 'spread-activering' wordt genoemd, vaak over elkaar heen (vanwege vergelijkbare woordconcepten, dubbelzinnige uitspraak, vergelijkbare woordassociaties of gewoon 'hersenfouten'). Het resultaat is een verstuikte tong. En dit, geloofde hij, was een goede zaak. Een foutgevoelig taalproductiesysteem maakt de productie van nieuwe woorden mogelijk. De vrijheid van meningsuiting is een uitstekend bewijs van de flexibiliteit van taal, een bewijs van de grote behendigheid van de menselijke geest.

Een van de meest voorkomende soorten spraakfouten die taalkundigen hebben geïdentificeerd, is wat 'banalisering' wordt genoemd, de vervanging van een woord dat wordt bedoeld door een meer vertrouwd of eenvoudiger woord. Er is ook spoonerisme (vernoemd naar de vaak verkeerd uitgesproken priester Willam Archibald Spooner), wat een slordige toespraak is die ervoor zorgt dat we door woorden in zinnen bladeren als gevolg van het "activeren van de verspreiding" van woorden in een racebrein. Dus wees "Rijk aan de basis van soberheid" of "Koeien als mijn melk".

In de jaren tachtig theoretiseerde psycholoog Daniel Wegner dat het hersensysteem dat erop gericht is om te voorkomen dat je uitglijdt, het wapen van de meester kan zijn. Volgens zijn theorie zijn onbewuste processen voortdurend onze geest aan het verkennen om onze diepste verlangens opgesloten te houden. In plaats van de gedachte gedempt te houden, geeft het onderbewustzijn het door aan de hersenen, waardoor je er in een bewuste staat over nadenkt. Het is dus gewoon een kwestie van aftellen voordat je echt uitglijdt.

“Als we ergens over nadenken, geven we prioriteit aan de woordkeuze die relevant is voor dat onderwerp; ze worden voorbereid om door de mond te worden uitgesproken voor wanneer we het nodig hebben", zegt Michael Motley, een psycholoog van de University of California Davis, geciteerd door de BBC. Bij elke actie moeten de hersenen de alternatieve woorden in de geest bewerken die met elkaar concurreren om te verschijnen; wanneer het bewerkingsproces mislukt, treedt uitglijden op.

Bovendien kan de geest worden geprovoceerd door een tijdig aas. Bijvoorbeeld tijdens de lunch met een vriend die een glanzend blauw horloge draagt. U kunt onbewust de ober bellen om een ​​"horloge" te bestellen in plaats van een "lepel", omdat het horloge van uw dinerpartner uw aandacht trekt. Deze losse spraak vertegenwoordigt in wezen niet de diepste duistere verlangens van wat Freud zei, hoewel dergelijke uitglijders iets kunnen blootleggen dat onze aandacht trekt zonder dat we het ons zelfs maar realiseren.

Nerveuze mensen zijn meer vatbaar voor uitglijden, mensen met OCS zijn meer immuun

De meeste verbale uitglijders zijn niets meer dan activering van de taal- en spraaknetwerkactiveringen van de defecte hersenen. Zoals het een trillend oog betaamt, kunnen er systeemfouten optreden en is niet elke fout zinvol.

Iedereen is echter anders in hun gevoeligheid voor losse spraak. Zoals gerapporteerd door onderzoek met dank aan Donald Broadbent van Cambridge University, gerapporteerd door de NY Times. Er zijn bijvoorbeeld aanwijzingen dat mensen met een obsessief-compulsieve persoonlijkheid relatief meer immuun zijn voor verstuikingen van de tong.

Deze factor is meer van belang voor het succes van de persoon bij het kiezen van woorden en het onderdrukken van concurrerende woordkeuzes om te verschijnen. Om één manier van handelen te kiezen - spreken, een gebaar maken - moet de geest tegelijkertijd de enorme verscheidenheid aan mogelijke alternatieven voor keuze onderdrukken. Wanneer de geest er niet in slaagt de overvloed aan alternatieve actiepotentialen te onderdrukken, treedt slippen op. Degenen met OCS kunnen hun acties beter 'programmeren'.

Daarnaast is focus een belangrijke factor. Hoe meer aandacht u aan een actie besteedt, hoe kleiner de kans dat er een ongewenste alternatieve reactie zal zijn. Wanneer de hersenen niet optimaal gefocust zijn, is de kans groter dat alternatieve reacties de lege plekken in de hersenen opvullen die zouden moeten worden gevuld met wat we van plan waren, dus we zijn meer vatbaar voor uitglijden.

Onderzoekers van de Universiteit van Oxford ontdekten dat mensen die over het algemeen nerveus zijn, meer spraakfouten maken. De Oxford-onderzoekers interpreteerden deze bevindingen ook in termen van bezorgdheid, in plaats van psychodynamische oorzaken. Ze suggereren dat de bezorgdheid van de angstige persoon en zijn preoccupatie om in zichzelf op te gaan, wedijveren met alles waar hij aan werkt om de aandacht van de hersenen, waardoor hij kwetsbaar wordt voor onthechting.

Wat meer is, een persoon die vatbaar is voor één type fout - zoals uitglijden - lijkt net zo vatbaar voor allerlei triviale fouten; bijvoorbeeld struikelen als er geen obstakels zijn en ook de naam vergeten. Dit gegeven wijst volgens de onderzoekers op een gemeenschappelijke factor die invloed uitoefent op alle aspecten van het geestelijk functioneren. Bovendien, hoe sneller je spreekt, hoe groter de kans dat het communicatienetwerk van de hersenen van eerdere tekstverwerking nog 'hot' is; hoe meer stimulatie het spraaknetwerk ervaart, hoe groter de kans dat u losjes spreekt.

Het is waar dat uitglijden in sommige gevallen inderdaad de onderbewuste gedachten en gevoelens van de spreker kan onthullen, maar in veel andere gevallen is uitglijden gewoon een kwestie van geheugenfouten, taalfouten en andere triviale fouten waar je je geen zorgen over hoeft te maken.

LEES OOK:

  • Favoriete liedje dat in je hoofd klinkt?
  • Het zesde zintuig, bestaat het echt?
  • 4 redenen waarom je nachtmerries hebt

recente berichten

$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found