Vruchtbaarheidstests voor man en vrouw zijn nodig, vooral als de zwangerschap niet binnen een bepaalde periode plaatsvindt. Daarom laten sommige paren vóór het huwelijk een vruchtbaarheidstest doen om de toestand van elkaars vruchtbaarheid te achterhalen.
Vruchtbaarheidstesten zijn tests die worden uitgevoerd om te beoordelen of de voortplantingsorganen van zowel mannen als vrouwen natuurlijke zwangerschappen ondersteunen. Wat wordt er eigenlijk gedaan op een vruchtbaarheidstest en wanneer moet een vruchtbaarheidstest worden gedaan? Ontdek hieronder de volledige informatie.
Heb ik een vruchtbaarheidstest nodig voor het huwelijk?
Sommige stellen kiezen ervoor om vóór het huwelijk een vruchtbaarheidstest te ondergaan. De reden is dat ze bang zijn dat er later een, zowel mannelijk als vrouwelijk, zal zijn die onvruchtbaar blijkt te zijn.
Eigenlijk is een vruchtbaarheidstest voor het huwelijk niet verplicht. Juist het onderzoek dat bij voorkeur vóór het huwelijk wordt uitgevoerd, is het onderzoek naar de gezondheid van de voortplantingsorganen.
Het doel is om de mogelijkheid te zien van seksueel overdraagbare infecties of bepaalde ziekten (bijv. HIV/AIDS) die kunnen worden overgedragen op partners voordat ze seksueel actief worden. Deze test is dus niet noodzakelijk gerelateerd aan het vruchtbaarheidsniveau van een persoon.
Dus, wanneer moet een vruchtbaarheidstest worden gedaan?
Vruchtbaarheidstests worden aanbevolen om uit te voeren wanneer een getrouwd stel (paar) de onvruchtbare criteria heeft ingevoerd. Een teken van vruchtbaarheidsproblemen is als u een jaar lang regelmatig seksueel actief bent geweest zonder anticonceptie, maar niet zwanger bent geworden.
Meestal wordt deze vruchtbaarheidstest meestal gedaan door stellen die net op hoge leeftijd zijn getrouwd of om verschillende andere redenen binnenkort kinderen willen krijgen.
Welnu, als het paar niet getrouwd is en niet seksueel actief is, kan niet worden gezegd dat de vrouw en de man onvruchtbaar zijn. Daarom is een vruchtbaarheidstest voor het huwelijk eigenlijk niet iets dat moet worden gedaan.
Als een paar dat een bruiloft plant echter een vruchtbaarheidstest wil doen, is het hun goed recht en is het oké om een vruchtbaarheidstest te laten doen.
Wanneer kan van een paar worden gezegd dat ze moeite hebben om zwanger te worden?
In feite zullen niet alle gevallen van getrouwde stellen die geen kinderen hebben gekregen, moeilijk zwanger worden. Dit wordt natuurlijk ook doorgegeven als je een vruchtbaarheidstest doet.
Een echtpaar dat jonger is dan 35 jaar en een jaar regelmatig seks heeft gehad, maar geen kinderen heeft gekregen, kan alleen moeilijk zwanger worden verklaard. In dit geval kan worden gezegd dat de man en vrouw onvruchtbaar of onvruchtbaar zijn.
De termijn van één jaar geldt echter niet voor echtparen die ouder zijn dan 35 jaar. Echtparen ouder dan 35 jaar zijn onvruchtbaar als ze zes maanden regelmatig seks hebben gehad, maar niet gezegend zijn met kinderen.
Waarom is de tijdspanne anders? Dit komt omdat een jaar als te lang wordt beschouwd voor een getrouwd stel om te wachten en op natuurlijke of natuurlijke wijze zwanger te worden, terwijl 35 jaar te oud is en een risicovolle zwangerschap inhoudt.
Daarom moeten echtparen onmiddellijk vruchtbaarheidstests en andere medische onderzoeken ondergaan, zodat ze snel zwanger kunnen worden.
Wat zijn vruchtbaarheidstesten voor vrouwen en mannen?
Alvorens een vruchtbaarheidstest te ondergaan, worden echtparen aangemoedigd om eerst een gezonde levensstijl aan te nemen. Bijvoorbeeld voedzaam eten, regelmatig sporten en een ideaal lichaamsgewicht bereiken.
In feite zou dit eigenlijk moeten worden gedaan voordat u gaat trouwen en een zwangerschap plant. Hoe gezonder en fitter het lichaam van man en vrouw, hoe gemakkelijker en groter de kans om zwanger te worden.
Als u en uw partner echter al gezond leven maar niet zwanger zijn, wordt u beiden aangeraden om een aantal vruchtbaarheidstesten en andere medische onderzoeken te doen.
Deze vruchtbaarheidstest is in tweeën gesplitst, namelijk vruchtbaarheidstesten voor vrouwen en vruchtbaarheidstesten voor mannen.
Vruchtbaarheidstest voor vrouwen
Meestal beginnen vruchtbaarheidstests voor vrouwen met een overleg met de arts die uw vruchtbaarheid behandelt.
De arts zal vragen naar uw medische geschiedenis. De arts zal te weten komen over uw menstruatiecyclus, of u eerder een operatie heeft ondergaan, of u anticonceptie heeft gebruikt, enzovoort.
Voorafgaand aan de vruchtbaarheidstest voor vrouwen kan de arts ook vragen stellen over uw levensstijl, inclusief uw gewoonten op het werk, voordat hij voorstelt welke vruchtbaarheidstests voor vrouwen u moet doen.
1. Transvaginale echografie
Dit is de meest elementaire procedure die moet worden uitgevoerd bij het ondergaan van vruchtbaarheidstests voor vrouwen. De transvaginale echografie is eigenlijk vergelijkbaar met een abdominale echografie. Het verschil is dat de vruchtbaarheidstest voor vrouwen wordt gedaan door een echografieapparaat via de vagina in te brengen.
Zoals de naam al aangeeft, wordt deze vruchtbaarheidstest uitgevoerd met behulp van: echografie. In tegenstelling tot vruchtbaarheidstests met röntgenstralen, maken ultrasone technieken geen gebruik van stralingsstralen. Dit geeft aan dat deze vruchtbaarheidstest geen bijwerkingen heeft die u kunnen schaden.
Tijdens het ondergaan van een transvaginale echografie vruchtbaarheidstest, zal uw arts u vragen om een ziekenhuisjas aan te trekken. Bij het ondergaan van een vruchtbaarheidsonderzoek bij deze vrouw wordt u gevraagd met gebogen knieën op de onderzoekstafel te gaan liggen.
Daarna wordt een apparaat genaamd een transducer in de vagina ingebracht. Dit apparaat heeft de vorm van een plat stokje dat iets groter is dan een tampon.
Voordat dit apparaat tijdens een vruchtbaarheidstest in uw vagina wordt ingebracht, zal de arts de transducer in een condoom wikkelen en deze eerst met gel insmeren.
In de vagina geeft dit hulpmiddel direct informatie aan de monitor in de vorm van afbeeldingen.
De beelden die door dit apparaat zijn gemaakt tijdens deze vruchtbaarheidstest voor vrouwen, worden live op het scherm weergegeven, zodat je meteen de omstandigheden in je baarmoeder kunt zien.
Het doel van transvaginale echografie is om de gezondheid van de baarmoederorganen te zien, zowel in de baarmoeder, eierstokken (eierstokken), eileiders (eierkanalen) of andere voortplantingsorganen.
2. Hormooncontroles
Hormooncontroles in fertiliteitstesten voor vrouwen die een zwangerschapsprogramma willen ondergaan zijn eigenlijk niet verplicht. Dit is afhankelijk van de klachten en vruchtbaarheidsproblemen die de arts vindt tijdens een transvaginale echografie.
Als de oorzaak van de moeilijkheid om zwanger te worden bij vrouwen een chocoladecyste is die vrij groot is. Natuurlijk kan dit gezondheidsprobleem alleen worden overwonnen met een cyste-operatie, niet met hormoontests voor vruchtbaarheid.
Aan de andere kant, als de oorzaak van de moeilijkheid om zwanger te worden bij vrouwen te wijten is aan een chaotische menstruatiecyclus, de kwaliteit van het ei niet optimaal is, of er zijn heel weinig eieren, dan zullen hormoontests worden uitgevoerd.
Naast het kijken naar de mogelijkheid van hormonale stoornissen bij vrouwen, is deze vruchtbaarheidstest meestal meer nodig voor echtparen die IVF-procedures willen ondergaan.
Vruchtbaarheidstest voor mannen
Er kunnen verschillende soorten vruchtbaarheidstests voor mannen worden uitgevoerd, zoals:
1. Spermaanalyse
Dit is de meest basale en belangrijkste vruchtbaarheidstest voor mannen. Deze vruchtbaarheidstest voor mannen wordt uitgevoerd om de hoeveelheid en kwaliteit van het sperma te beoordelen, zowel wat betreft het aantal, de vorm als de beweging van het sperma.
Alvorens een vruchtbaarheidstest voor mannen te ondergaan met spermaanalyse voor vruchtbaarheid, wordt mannen aangeraden om eerst drie tot vijf dagen te vasten. Het doel is dat het aantal zaadcellen voldoende en rijp is wanneer de sperma-analyse later wordt uitgevoerd.
Het sperma dat door de echtgenoot wordt geëjaculeerd voor analyse, is eigenlijk het sperma dat drie maanden geleden is geproduceerd.
Als de resultaten van de spermaanalyse voor vruchtbaarheid niet goed zijn, dan kan de man niet meer redeneren dat hij op dat moment moe, gestrest of niet fit is. De huidige toestand van het sperma is dus een weerspiegeling van de levensstijl van de afgelopen drie maanden.
2. Hormooncontroles en bloedonderzoek
Deze twee soorten onderzoeken worden ook meegenomen in de vruchtbaarheidstest voor mannen. Hormoon- en bloedonderzoek zal worden uitgevoerd zoals aangegeven als er afwijkingen worden gevonden in andere mannelijke vruchtbaarheidstesten, namelijk sperma-analyse.
Als een man en vrouw een IVF-programma willen ondergaan, hoeven er meestal geen hormoontests voor mannelijke vruchtbaarheid te worden gedaan.
3. Echografie
Echografie op vruchtbaarheidstests voor mannen wordt eigenlijk niet vaak gedaan door verloskundigen, omdat het meestal alleen door een androloog of uroloog zal worden gedaan.
Echografie bij mannen wordt gedaan om de aanwezigheid van tumoren, verstopping van het voortplantingsstelsel of verwijding van bloedvaten te zien.
Een van de voordelen van echografie voor mannen is het zoeken naar mogelijke varicoceles, namelijk zwelling van de aderen in het scrotum, ook wel de testikels genoemd die langs de testikels lopen. Deze aandoening kan ertoe leiden dat de kwaliteit van het sperma niet optimaal is en onvruchtbaarheid veroorzaakt.
Als alle resultaten van het onderzoek normaal zijn, wat adviseert de arts dan?
Na het ondergaan van vruchtbaarheidstests voor vrouwen of vruchtbaarheidstests voor mannen, hoeft u zich geen zorgen te maken wanneer de testresultaten normale omstandigheden vertonen, ook wel vruchtbaar genoemd. In feite zijn er ongeveer 10 procent van de gevallen waarin het moeilijk is om zwanger te worden zonder bekende oorzaak.
Dit kan gebeuren omdat niet alle soorten medische onderzoeken voor echtparen zullen worden uitgevoerd. Als alle onderzoeken worden uitgevoerd, kost dit zeker veel geld, tijd en is het ineffectief voor de patiënt.
Vruchtbaarheidsproblemen voor u en uw partner kunnen subcellulair of submoleculair zijn, de kleinste deeltjes die aan DNA of chromosomen vastzitten.
Daarom worden vruchtbaarheidsproblemen zonder bekende oorzaak direct doorverwezen naar het IVF-programma.
Als een van hen niet vruchtbaar is, wat wordt dan aanbevolen door de arts?
Als blijkt dat een van de partijen onvruchtbaar is, of het nu gaat om een mannelijke of vrouwelijke vruchtbaarheidstest, dan zal de arts eerst bepalen wat de oorzaak van de onvruchtbaarheid is. Dit komt door afwijkingen in de vrouwelijke baarmoederholte of door mannelijke spermaafwijkingen.
Factoren die zichtbaar zijn en vaak de vruchtbaarheid beïnvloeden, is obesitas. Dat wil zeggen, als een partner zwaarlijvig is, is het bevruchtingsproces ook moeilijker.
Statistisch gezien verhogen vrouwen of mannen die zwaarlijvig zijn het risico om problemen te krijgen met ongeveer 30 procent dan degenen die niet zwaarlijvig zijn.
Op basis van de resultaten van het onderzoek zal de arts bepalen welke vruchtbaarheidsbehandeling geschikt is, of het nu gaat om eerst vruchtbaarheidstherapie, inseminatie of IVF.
Vruchtbaarheidstesten kunnen meestal ook worden gebruikt om andere afwijkingen zoals cysten of baarmoedertumoren (myoma) op te sporen.
Als een man bijvoorbeeld te weinig zaadcellen heeft of zijn beweeglijkheid van het sperma niet goed is. Meestal zal de arts eerst bekijken of er nog een kans is om normaal te kunnen bevruchten of niet.
De oplossing die zal worden gegeven, kan dus eerst suppletie zijn of door de kwaliteit van het sperma direct te verhogen door middel van inseminatie of IVF na het huwelijk.
Vruchtbaarheidstests kunnen zowel voor vrouwen als voor mannen worden uitgevoerd om problemen vast te stellen die de kans op zwangerschap kunnen verkleinen. Raadpleeg een arts voor de juiste vruchtbaarheidstest en volgens de behoeften van u en uw partner.
