Volgens Komnas Perempuan worden in Indonesië elke dag gemiddeld 35 vrouwen het slachtoffer van seksueel geweld. Bijna 70 procent van de gevallen van geweld tegen vrouwen, zowel fataal als niet-fataal, wordt gepleegd door familieleden of partners (vriendjes of echtgenoten).
Hoewel de gevolgen van elk misdrijf en de ervaringen van slachtoffers anders zijn, zijn er steeds meer aanwijzingen voor een verband tussen slachtoffers van aanranding en geestelijke en lichamelijke gezondheid. Lichamelijk letsel en dood zijn de meest voor de hand liggende gevolgen van geweldszaken. In de eerste 4 maanden van 2016 stierven volgens de BBC 44 Indonesische vrouwen, tieners en volwassenen door toedoen van hun partners of voormalige seksuele partners na seksueel misbruik, maar er zijn andere gevolgen die steeds vaker voorkomen en worden nu erkend.
Verschillende reacties kunnen van invloed zijn op het slachtoffer. De effecten en gevolgen van seksueel geweld (inclusief verkrachting) kunnen fysieke, emotionele en psychologische trauma's omvatten.
Wat veroorzaakt trauma?
Wanneer fysiek gevaar onze lichamelijke autoriteit bedreigt, is het vermogen om te ontsnappen een oncontroleerbaar overlevingsinstinct. Deze toestand houdt in dat het lichaam zoveel energie besteedt om een op hol geslagen of tegenreactie uit te lokken. Deze kortsluitingen weerkaatsen op het lichaam en de geest van een persoon, wat kan leiden tot schokken, dissociatie en verschillende andere soorten onbewuste reacties terwijl de gewelddadige actie plaatsvindt.
Dit tekort blijft in het individu lang nadat het geweld eindigt, en kan op verschillende manieren in iemands geest, lichaam en geest blijven hangen.
Trauma ervaren door slachtoffers van seksueel geweld
Sommige van de onderstaande effecten zijn niet altijd even gemakkelijk om mee om te gaan, maar met de juiste hulp en ondersteuning kunnen ze goed worden beheerd. Dieper graven kan u helpen de beste vorm van behandeling te vinden om het genezingsproces te starten, voor u en uw dierbaren.
1. Depressie
Zelfverwijt is een van de meest voorkomende korte- en langetermijneffecten, en dient als een instinctieve vaardigheid om met vermijdingsproblemen om te gaan die het genezingsproces belemmeren.
Er zijn twee soorten zelfverwijt, gebaseerd op actie en karakter. Zelfverwijt is gebaseerd op het gevoel dat ze iets anders hadden moeten doen, wat hen van de ongelukkige gebeurtenis had kunnen voorkomen, en zich daarom schuldig voelen. De zelfverwijt van een personage doet zich voor wanneer hij voelt dat er iets mis is met hen, waardoor ze het gevoel hebben dat ze het waard zijn om het slachtoffer te worden.
Jezelf de schuld geven hangt nauw samen met depressie. Depressie is een stemmingsstoornis die optreedt wanneer gevoelens geassocieerd met verdriet en hopeloosheid gedurende een lange periode aanhouden om gezonde denkpatronen te verstoren.
Het is normaal dat slachtoffers van misdrijven zich verdrietig, boos, ongelukkig en hopeloos voelen. Depressie en zelfverwijt zijn ernstige geestelijke gezondheidsproblemen en zijn geen tekenen van zwakte, en het is ook niet iets dat men zo gemakkelijk hoopt te genezen als het draaien van de palm van de hand. Vijf manieren waarop depressie en zelfverwijt iemand kunnen schaden: gebrek aan motivatie om hulp te zoeken, gebrek aan empathie, isolatie van anderen, woede en agressie, inclusief zelfbeschadiging en/of zelfmoordpogingen.
2. Verkrachtingstraumasyndroom
Rape Trauma Syndrome (RTS) is een afgeleide vorm van PTSS (posttraumatische stressstoornis), als een aandoening die vrouwelijke slachtoffers - jong en volwassen - van seksueel geweld treft. Seksueel geweld, waaronder verkrachting, wordt door vrouwen gezien als een levensbedreigende situatie, met een algemene angst voor verminking en dood terwijl de aanval plaatsvindt.
Onmiddellijk na een verkrachting raken overlevenden vaak in shock. Ze hebben de neiging om het koud te hebben, flauw te vallen, desoriëntatie (mentale verwarring), beven, misselijkheid en braken te ervaren. Na het incident is het gebruikelijk dat slachtoffers slapeloosheid, flashbacks, misselijkheid en braken, prikkelbare reacties op schokken en verrassingen, spanningshoofdpijn, opwinding en agressie, isolatie en nachtmerries ervaren, evenals dissociatieve symptomen of gevoelloosheid en verhoogde angst en bezorgdheid .
Hoewel sommige van deze symptomen een beschrijving kunnen zijn van de symptomen die oorlogsveteranen ervaren, ervaren slachtoffers van verkrachting en aanranding na een aanval unieke problemen, zoals buikpijn of lage rugpijn, keelirritatie door gedwongen orale seks, gynaecologische problemen (zware en onregelmatige menstruatie, vaginale afscheiding of andere vaginale afscheiding, blaasontstekingen, seksueel overdraagbare aandoeningen, tot ongewenste zwangerschap gevolgd door pre-eclampsie), zich gedragen alsof er nooit geweld heeft plaatsgevonden (afwijzing genoemd), angst voor seks, zelfs verlies van seksueel verlangen en interesse.
Het is belangrijk op te merken dat RTS een natuurlijke reactie is van een psychologisch en fysiek gezond persoon op het trauma van verkrachting, dus de bovenstaande tekenen en symptomen zijn niet representatief voor een psychiatrische stoornis of ziekte.
3. Dissociatie
In de eenvoudigste bewoordingen is dissociatie onthechting van de werkelijkheid. Dissociatie is een van de vele verdedigingsmechanismen die de hersenen gebruiken om het trauma van aanranding het hoofd te bieden. Veel geleerden geloven dat dissociatie bestaat op een spectrum. Aan de ene kant van het spectrum wordt dissociatie geassocieerd met dagdromen. Aan de andere kant kan complexe en chronische dissociatie het voor patiënten moeilijk maken om in de echte wereld te functioneren.
Dissociatie wordt vaak beschreven als een ervaring van "uittreding van de geest", waarbij een persoon zich losgemaakt voelt van zijn lichaam, zijn omgeving onwerkelijk voelt, niet zo betrokken is bij de omgeving waarin hij zich bevindt alsof hij naar de gebeurtenis kijkt op televisie.
Sommige deskundigen op het gebied van geestelijke gezondheid zijn van mening dat de oorzaak van dissociatieve stoornissen een chronisch jeugdtrauma is. Individuen die een traumatische gebeurtenis meemaken, zullen vaak een zekere mate van dissociatie ervaren - gedeeltelijk geheugenverlies, van plaats verschuiven en een nieuwe identiteit hebben, in het ergste geval meerdere persoonlijkheden - tijdens de ervaring of dagen, weken daarna.
Het kan beangstigend zijn om getuige te zijn van iemand die afscheiding van de echte wereld ervaart (te onderscheiden van isolatie), maar het is een natuurlijke reactie op trauma.
4. Eetstoornissen
Seksueel geweld kan overlevenden op een aantal manieren treffen, waaronder zelfperceptie van het lichaam en autonomie en zelfbeheersing in eetgewoonten. Sommige mensen gebruiken voedsel misschien als uitlaatklep voor trauma, om de controle over hun lichaam terug te krijgen of om overweldigende gevoelens en emoties te compenseren. Deze wet biedt alleen tijdelijk asiel, maar kan het lichaam op lange termijn beschadigen.
Er zijn drie soorten eetstoornissen: anorexia nervosa, boulimia nervosa en eetaanvallen. Het is echter nog steeds mogelijk voor overlevenden om eetstoornissen te krijgen buiten deze drie aandoeningen die even gevaarlijk zijn,
Volgens de Medical Daily komen boulimia en anorexia veel voor onder volwassen vrouwen die als kind seksueel geweld hebben overleefd. In een studie van de Universiteit van Melbourne onderzochten onderzoekers het verband tussen seksueel misbruik in de kindertijd (vóór de leeftijd van 16 jaar) en het ontstaan van deze twee eetstoornissen bij vrouwen. Van de 1.936 deelnemers - die betrokken waren bij een 11-jarig doorlopend onderzoek - gemiddeld 15-24 jaar oud, hadden degenen die twee of meer seksuele aanvallen hebben meegemaakt een bijna vijfvoudige toename van het boulimia-syndroom dan degenen die slechts één aanranding hebben meegemaakt , met 2,5 keer de kans.
5. Hypoactieve seksuele luststoornis
Hypoactieve seksuele luststoornis (IDD/HSDD) is een medische aandoening die wijst op een laag seksueel verlangen. Deze aandoening wordt ook vaak seksuele apathie of seksuele aversie genoemd.
HSDD kan een primaire of secundaire aandoening zijn, wat een groot verschil kan maken in de behandelplanning. De primaire aandoening is wanneer een persoon nog nooit seksueel verlangen heeft ervaren of gehad, en zelden (of nooit) geslachtsgemeenschap heeft - niet initieert en niet reageert op seksuele stimulatie van een partner.
HSDD wordt een secundaire aandoening wanneer de persoon eerst een normaal en gezond seksueel verlangen heeft, maar vervolgens volledig ongeïnteresseerd en onverschillig wordt door andere factoren, bijvoorbeeld in de vorm van echt trauma als gevolg van seksuele intimidatie. Seks kan voor overlevenden van seksuele misdrijven een trigger zijn die hen aan de gebeurtenis herinnert en flashbacks en nachtmerries veroorzaakt - dus kiezen ze ervoor niet mee te doen en verliezen ze uiteindelijk hun seksuele lust volledig.
6. Dyspareunie
Dyspareunie is pijn die tijdens of na geslachtsgemeenschap wordt gevoeld. Deze aandoening kan mannen treffen, maar komt vaker voor bij vrouwen. Vrouwen met dyspareunie kunnen oppervlakkige pijn ervaren in de vagina, clitoris of schaamlippen (vaginale lippen), of pijn die meer invaliderend is bij diepere penetratie of penisstoten.
Dyspareunie wordt veroorzaakt door verschillende aandoeningen, waaronder trauma uit een voorgeschiedenis van seksueel geweld. Een voorgeschiedenis van seksueel geweld bij vrouwen met dyspareunie was geassocieerd met verhoogde psychologische stress en seksuele disfunctie, maar er werd geen verband gevonden tussen dyspareunie en een voorgeschiedenis van fysiek geweld.
Sommige vrouwen kunnen extreme aanscherping van de vaginale spieren ervaren tijdens penetratie, een aandoening die vaginisme wordt genoemd.
7. Vaginisme
Wanneer een vrouw vaginisme heeft, knijpen of vernauwen haar vaginale spieren vanzelf wanneer iets haar binnenkomt, zoals een tampon of penis - zelfs tijdens een routine bekkenonderzoek door een gynaecoloog. Dit kan een beetje ongemakkelijk of erg pijnlijk zijn.
Pijnlijke seks is vaak het eerste teken dat een vrouw vaginisme heeft. De ervaren pijn treedt alleen op tijdens penetratie. Meestal verdwijnt het na ontwenning, maar niet altijd. Vrouwen met deze aandoening beschrijven de pijn als een tranend gevoel of als een man die tegen een muur slaat.
Artsen weten niet precies wat vaginisme veroorzaakt. De aantijgingen houden echter meestal verband met extreme angst of angst om seks te hebben - ook van het trauma van een voorgeschiedenis van aanranding. Het is echter niet duidelijk wat er eerst was, vaginisme of angst.
8. Diabetes type 2
Volwassenen die als kind enige vorm van seksueel misbruik hebben meegemaakt, lopen een groter risico op het ontwikkelen van ernstige medische aandoeningen, zoals hartaandoeningen en diabetes.
In een studie gepubliceerd in The American Journal of Preventive Medicine, onderzochten onderzoekers de relatie tussen seksueel misbruik bij adolescenten en diabetes type 2. Uit de bevindingen bleek dat 34 procent van de 67.853 vrouwelijke deelnemers die aangaven diabetes type 2 te hebben, seksueel geweld had ervaren.
LEES OOK:
- Herkennen van de symptomen van huiselijk geweld in uw huishouden
- Signalen van seksueel misbruik van kinderen detecteren
- Dit is het belang van seksuele voorlichting voor kinderen
