De figuur van Assepoester in het klassieke sprookje van Charles Perault wordt afgebeeld als een jonge vrouw die sinds de dood van haar vader kwijnt onder de martelingen van haar wrede moeder en stiefzusters. Assepoester's leven veranderde plotseling in buitengewoon geluk toen ze de prins van dromen op een dansfeest ontmoette.
Een glazen muiltje en een elegante hemelsblauwe jurk gecombineerd met de schoonheid van Assepoester boeiden alle aanwezigen in het paleis. Haar verhaal en de magie van de toverstok van de feeënmoeder maken dit sprookje tijdloos.
Maar wist je dat? Het Assepoester-verhaal blijkt de achtergrond te zijn van een psychische aandoening die veel voorkomt bij vrouwen in moderne tijden zoals vandaag.
De term Assepoester Complex (CC) is een moderne psychiatrische term die voor het eerst werd bedacht door Colette Dowling, een therapeut uit New York en auteur van het boek "Assepoester Complex".Het Assepoestercomplex”, na het vinden van een diep conflict dat optreedt bij vrouwen, dat verband houdt met onafhankelijkheid. Hij legde uit dat vrouwen in het algemeen vanaf hun geboorte niet zijn opgeleid om hun angsten onder ogen te zien en niet geleerd hebben om al hun problemen alleen op te lossen.
Hoewel het Assepoestercomplex nog niet officieel is erkend als een psychische aandoening, is CC toch een interessant concept om in gedachten te houden en kan het dienen als verklaring voor de psychische aandoeningen van sommige vrouwen.
Wat veroorzaakt Assepoester Complex?
Cultureel en historisch werden mannen verantwoordelijk geacht voor het huishouden en vrouwen voor het gezin. Het valt echter niet te ontkennen dat vrouwen met de tijd meer vrijheid hebben in het bepalen van hun levenspad, zoals de wereld rondreizen, een hogere opleiding volgen en een zelfstandige carrière hebben.
Toch heeft de samenleving een beeld opgebouwd van de droomvrouw die een zachte houding en gedrag heeft, zachtaardig is, bereid is te lijden en loyaal is. Er wordt van hem verwacht dat hij alle levensomstandigheden accepteert, zelfs de bitterste.
De normen en waarden die in de samenleving groeien, zijn erg dik met patriarchale principes die bepaalde beperkingen op het gebied van geslacht benadrukken, waarbij de positie en rol wordt weergegeven van mannen die dominanter zijn dan vrouwen. Mannen worden opgevoed om onafhankelijk en stoer te zijn. Ook worden vrouwen systematisch opgeleid dat gelukkig einde in sprookjes kan uitkomen, op een dag zullen ze "gered" worden. Vrouwen worden opgevoed om afhankelijk te zijn van een man en voelen zich hulpeloos en bang zonder een man aan hun zijde. Vrouwen hebben geleerd (misschien onbewust) te geloven dat ze als vrouw niet alleen kunnen staan, dat ze te kwetsbaar, te teder zijn en te veel bescherming nodig hebben. Het tegenovergestelde van een jongen die wordt geleerd dat de redder van zijn leven hijzelf is en de beslissingen die hij voor zichzelf neemt. Deze visie dwingt vrouwen indirect om afhankelijk te zijn van mannen en er wordt verwacht dat ze een persoon wordt die altijd onderdanig en gehoorzaam is aan de macht van mannen.
De neiging van vrouwen om afhankelijk te zijn van mannen is meestal een opgekropte gevoel. Verslaving is iets eng. Hulpeloosheid maakt vrouwen angstig omdat dit gevoel ons herinnert aan de kindertijd, toen we nog hulpeloos waren en de hulp van anderen nodig hadden. We doen er alles aan om die behoeften voor onszelf te verbergen – vooral in deze tijd, waarin er vanuit de samenleving een nieuwe duw is in de richting van zelfredzaamheid en gerechtigheid voor vrouwen. Het is dit innerlijke conflict dat de oorzaak is van het probleem voor bijna alle vrouwen, en beïnvloedt hoe vrouwen denken, handelen en spreken.
Dit opgekropte gevoel treft niet alleen sommige vrouwen. Dowling gelooft dat Assepoestercomplex achtervolgt alle vrouwen.
Als gevolg van verschillen in opvoedingsstijlen voor jongens en meisjes
Assepoester Complex is nauw verwant aan ouderschap. Meisjes krijgen over het algemeen minder aanmoediging om onafhankelijk te zijn met meer beschermend ouderschap en minder druk om een sterke zelfidentiteit op te bouwen. De relatie tussen dochters en ouders, die over het algemeen harmonieuzer is, speelt ook een sterke rol in het onvoldoende onderzoek van het kind naar de waarden van onafhankelijkheid. Als gevolg hiervan hebben meisjes vaak ondermaatse levensvaardigheden en gebrek aan zelfvertrouwen, omdat ze alleen weten hoe ze van anderen afhankelijk kunnen zijn voor hun levensonderhoud. Ondertussen worden jongens heel hard gesmeed om zichzelf en hun omgeving te beheersen, en worden ze gedwongen om verwende en afhankelijke attitudes achter te laten, omdat deze twee attitudes als vrouwelijk worden beschouwd.
Maar voor een vrouw begint de eigen identiteit te worden afgedrukt zodra ze opgroeit om te worden wat de samenleving van een vrouw verwacht. Het fenomeen dat zich in de samenleving voordoet, is dat mooie en zachtaardige tienermeisjes een "cadeau" krijgen in de vorm van een mannelijk en knap vriendje. Langzaam maar zeker zal hij worden geleid om een onderdanige partner te worden.
Een vrouw die te afhankelijk is van andere mensen wordt bestempeld als "verwend" en als onaantrekkelijk beschouwd, maar een vrouw die vertrouwen heeft in het tonen van haar onafhankelijkheid, wordt bestempeld als "bazig" en "tomboy", niet de ideale eigenschappen die mannen zoeken bij het zoeken naar een partner.
Wat zijn de tekenen als ik Assepoester Complex heb?
Een vrouw met Assepoestercomplex verlangt naar een redder, iemand die haar kan beschermen, koesteren en in al haar behoeften kan voorzien. Je ziet het aan de huisvrouw die toestemming moet vragen aan haar man om zomaar een jurk te kopen; bij een onafhankelijke vrouw die 's nachts niet kan slapen als haar partner de stad uit is; bij plotseling weduwe of gescheiden vrouwen die zich depressief en hulpeloos voelen omdat ze voor zichzelf moeten zorgen.
Assepoestercomplex leidt tot ineffectief gedrag op het werk, angst voor succes, tot het stadium van angst dat zijn onafhankelijkheid de essentie van haar vrouwelijkheid als vrouw zal elimineren. Niet verwonderlijk, aangezien de nauwe relatie tussen vrouwelijkheid en onafhankelijkheid al sinds mensenheugenis bestaat. Gevangen in de overgang tussen twee verschillende concepten van vrouwelijkheid, zijn veel vrouwen nog steeds emotioneel terughoudend om zich in te zetten voor onafhankelijkheid. Dowling is van mening dat er een duidelijk verband bestaat tussen de angst voor onafhankelijkheid en het feit in de samenleving dat de economische toestand van vrouwen nog steeds lager is dan die van mannen;
Achttien procent van de werkende Indonesische vrouwen is gezinshoofd. En bijna de helft van de vrouwen van wie de man bereid en in staat is om hun gezin te onderhouden, kiest ervoor om niet te werken. De samenleving blijft het idee steunen dat vrouwen en moeders de mogelijkheid moeten hebben om niet te werken. Als gevolg van deze keuze zijn veel vrouwen uit de middenklasse aan het werk gegaan als een soort experiment – als een triviale bijbaan.
Aan de ene kant hebben moderne vrouwen nu alle vrijheden gekregen waar ze wanhopig voor hebben gevochten. Maar ironisch genoeg onderscheidt de samenleving vrouwen nog steeds in twee categorieën: 'mooie vrouwen' en 'intelligente vrouwen'. En volgens de mening van de mensen zijn deze twee categorieën volledig tegengesteld. Een vrouw wordt beschouwd als slechts een van de twee bovenstaande opties. Als een vrouw schoonheid en intelligentie heeft, is de kans groot dat ze door de samenleving wordt 'uitgegooid': ze wordt door andere vrouwen gehaat vanwege jaloezie en wordt gemeden door mannen omdat ze zich minderwaardig voelen en niet weten hoe ze zich in jouw bijzijn moeten gedragen.
Dit is een keerpunt voor jonge vrouwen wanneer ze worden geconfronteerd met de culturele realiteit van de huidige samenleving: wat moet ik doen om intelligentie en schoonheid in evenwicht te brengen om door de samenleving te worden geaccepteerd?
Het beeld van de ideale vrouw dat in de samenleving wordt gevormd, dat een vrouw als een zachtaardig persoon afschildert en zowel in de keuken als in bed een rol speelt, schudt het vertrouwen van vrouwen in hun eigen kunnen, waardoor ze nog onafhankelijker worden. Dus, onbewust, wachten veel vrouwen stilletjes op een externe factor, namelijk een man, om hun leven te veranderen. Zo zitten we gevangen in een bindende toestand: het Assepoestercomplex.
Dan rijst de grote vraag:
Kunnen vrouwen ontsnappen aan het Assepoestercomplex?
Een vrouw kan een onafhankelijke echtgenote, moeder en individu zijn. Deze drie variabelen staan op zichzelf en zijn niet aan elkaar gerelateerd. De hulpeloosheid die we voelen is slechts een excuus.
Het eerste en belangrijkste is om te herkennen in hoeverre angst je leven heeft overgenomen. Schrijf een zelfobservatiedagboek waarin u al uw dromen en fantasieën noteert, evenals de realiteit waarmee u wordt geconfronteerd. Word lid van een vrouwengemeenschap, of wees ijverig in het samenkomen met je goede vrienden om eerlijk te delen en open te staan. Zodra we onze angsten kunnen herkennen, kunnen we van daaruit onszelf langzaam maar zeker uitdagen, onszelf heropvoeden om het potentieel in onszelf te realiseren.
