Capgras-syndroom zorgt ervoor dat u geen gezichten herkent, waarom?

Capgras-syndroom is een psychische stoornis waarbij een persoon sterk het gevoel heeft (zelfs op het punt van beschuldigen) dat een vriend, familielid of andere persoon die ze daadwerkelijk kennen, is vervangen door een oplichter. In zeldzame gevallen herkent een persoon met dit syndroom zijn eigen reflectie in de spiegel niet eens - in de overtuiging dat de reflectie die hij ziet iemand anders is die zich voordoet als hem. Heb je van dit soort gevallen gehoord?

Wat is het Capgras-syndroom?

Mensen met het Capgras-syndroom hebben waanvoorstellingen die het verkeerd maken/niet in staat zijn om mensen in hun omgeving te herkennen. Mensen met dit syndroom denken dat hun partners, familieleden (broers, zussen, zelfs hun eigen ouders), vrienden en buren zijn vervangen door verschillende maar identieke figuren. In sommige gevallen kunnen mensen met dit syndroom ook geloven dat hun favoriete huisdier of levenloos voorwerp een fraude is, niet het echte werk.

Ze kunnen nog steeds de gezichten herkennen van degenen die het dichtst bij hen staan. In zekere zin weten ze dat de persoon eruitziet en er fysiek nog steeds hetzelfde uitziet als de man/vrouw/broers/zussen/vrienden die ze goed kennen. Hij staat er echter nog steeds op aan te nemen dat de persoon een vreemde is of wordt vervangen door een undercover oplichter, omdat ze geen emotionele gehechtheid aan de persoon voelen.

Het laatste geval van het capgras-syndroom werd in 2015 gerapporteerd in het medische tijdschrift Neurocase. Een 78-jarige man in Frankrijk kan zijn eigen spiegelbeeld in de badkamerspiegel niet herkennen.

In feite is het beeld duidelijk een weerspiegeling van hemzelf; dezelfde houding, hetzelfde haar, dezelfde vorm en gezichtskenmerken, dezelfde kleding dragen en op dezelfde manier handelen. Toch voelde de man zich verward omdat de 'vreemdeling' zich precies zo gedroeg als hij en veel over hem wist nadat hij met hem was gepraat. Hij bracht zelfs eten naar de spiegel met porties en bestek voor twee.

De naam capgras-syndroom is afgeleid van de Franse psychiater Joseph Capgras, die in 1923 voor het eerst een rapport over de aandoening publiceerde. Capgras-syndroom is ook bekend als 'bedriegersyndroom' of 'capgras-wanen'. Dit syndroom is vrij zeldzaam, maar komt vaker voor bij vrouwen.

Wat veroorzaakt het Capgras-syndroom?

De exacte oorzaak van het capgras-syndroom is onbekend, maar er zijn verschillende theorieën die suggereren waarom deze psychische stoornis kan optreden. Eén theorie is dat capra-waanideeën kunnen worden veroorzaakt door een verbroken verbinding tussen het visuele brein en de hersengebieden die gezichtsherkenningsreacties verwerken.

Deze splitsing kan het gevolg zijn van een posttraumatisch hersenletsel (met name aan de rechterkant van de hersenen), na een beroerte of als gevolg van overmatig gebruik van drugs, waardoor een persoon niet in staat is iemand die hij kent te identificeren.

Deze aandoening is vergelijkbaar met een andere aandoening die prospagnosia wordt genoemd, ook wel gezichtsblindheid genoemd, waarbij beide niet in staat zijn de gezichten te herkennen van degenen die het dichtst bij u staan. Mensen met gezichtsblindheid ervaren echter nog steeds emotionele reacties op deze plotseling onbekende gezichten. Dat wil zeggen, zelfs als ze zich niet vertrouwd voelen met het gezicht, weten ze dat ze de mensen kennen.

Wat er gebeurt bij het Capgras-syndroom is precies het tegenovergestelde. Mensen met dit syndroom herkennen gezichten, maar voelen zich vreemd en geloven dat de persoon echt een vreemde is omdat ze geen emotionele reacties ervaren (bijv. genegenheid voor broers en zussen of ouders, of liefde voor hun partners).

Een onderzoek uit 2015 toonde aan dat gevallen van het Capgras-syndroom geassocieerd waren met hypothyreoïdie. Bovendien hebben sommige andere patiënten ook bepaalde aandoeningen, zoals epilepsie of de ziekte van Alzheimer, die de hersenfunctie kunnen verstoren.

Wat zijn de symptomen van het Capgras-syndroom?

Patiënten met dit syndroom worden vaak verkeerd begrepen als schizofrenie, of wat vaak "gek" wordt genoemd. Toch kan schizofrenie het optreden van dit syndroom veroorzaken, omdat schizofrenie wanen of wanen kan veroorzaken.

Capgras-syndroom is geen psychische aandoening, maar een neurologische aandoening. Mensen met dit syndroom kunnen zich nog steeds normaal bewegen en gedragen zoals andere mensen in het algemeen, behalve wanneer ze mensen ontmoeten waarvan ze denken dat ze oplichters zijn (ook al kennen ze ze van dichtbij).

Wanneer ze met deze "vreemden" omgaan, zullen ze zich vreemd, angstig, bang, verlegen gedragen, afstandelijk lijken, angstig zoals wanneer ze met echte vreemden te maken hebben.

In sommige gevallen kunnen mensen met het capgras-syndroom onbeleefd zijn tegen mensen die ze als oplichters beschouwen. Vrouwen die aan dit syndroom lijden, kunnen zelfs weigeren om seks te hebben met hun partners, tot het punt dat ze om scheiding vragen, omdat ze bang zijn en er vast van overtuigd zijn dat de persoon niet hun vriend of wettige echtgenoot is.

Hoe het Capgras-syndroom te behandelen?

Er is geen specifieke behandeling voor het Capgras-syndroom. Mogelijke behandeling is om de onderliggende aandoeningen te behandelen. Als bekend is dat uw capgras-syndroom wordt veroorzaakt door schizofrenie, wordt de schizofrenie behandeld. Als het wordt veroorzaakt door een hoofdletsel, kan een operatie worden uitgevoerd om het beschadigde hersenweefsel te herstellen.

Tot nu toe is psychotherapie de beste behandeling voor mensen met het Capgras-syndroom. Er is echter doorzettingsvermogen nodig om empathie voor patiënten op te bouwen zonder hun verkeerde veronderstellingen te bestrijden. In sommige gevallen kunnen antipsychotica op recept de waansymptomen behandelen, terwijl angststillende medicijnen de angst en nervositeit kunnen verlichten die gepaard gaan met het leven met 'vreemden' om je heen.

Hoe mensen met het capgras-syndroom behandelen?

Hier zijn een paar manieren waarop u dit kunt doen:

  • Wees geduldig en heb begrip voor de patiënt. Dit syndroom veroorzaakt angst en angst bij de patiënt
  • Ga niet in discussie met de patiënt of probeer de perceptie van de patiënt niet te verbeteren.
  • Erken wat de patiënt voelt
  • Doe dingen waardoor de patiënt zich veilig kan voelen. Geef zinnen waarin staat dat de patiënt veilig bij u is. Vraag de patiënt ook wat hij wil, als je nog steeds niet weet hoe je ermee om moet gaan.
  • Vraag indien mogelijk de "vreemdeling" om een ​​tijdje niet in de buurt van de patiënt te zijn.
  • Gebruik stem om te communiceren. Zelfs als ze je niet kunnen herkennen, kunnen ze je kenmerkende stem en die van degenen die het dichtst bij je staan ​​nog steeds herkennen.

recente berichten

$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found