Overmatige alertheid op mogelijke gevaren, tekenen van hypervigilantie

Iedereen moet zich meer bewust zijn van de omgeving om mogelijke gevaren te anticiperen. Toch moet een alertheid die zich nog binnen een redelijk niveau bevindt onderscheiden worden van paranoia (paranoïde) of hypervigilantiestoornissen. Beide worden gekenmerkt door gevoelens van extreme waakzaamheid of gedachten waardoor u zich bedreigd, geterroriseerd en in groot gevaar voelt, zelfs als er geen bewijs is van een reële dreiging. Dus, wat is het verschil tussen hypervigilantie en paranoia? Lees meer in de volgende recensie.

Wat is hypervigilantie?

Hypervigilantie is een overdreven alerte houding die gepaard gaat met een neiging tot alert gedrag om gevaar te voorkomen.

Het onderbewustzijn van een persoon die hypervigilantie ervaart, hypervigilantie genoemd, anticipeert voortdurend op mogelijke gevaren. Overmatige waakzaamheid zorgt ervoor dat hypervigilante mensen altijd voelen en handelen alsof er altijd een dreiging om hen heen is.

Dit zorgt ervoor dat ze zeer, zeer gevoelig zijn voor de omgeving en de mensen om hen heen. Als gevolg hiervan is hun fysieke en mentale toestand altijd alert, om klaar te staan ​​​​om elke gevaarlijke situatie te detecteren en erop te reageren.

In feite bestaat de dreiging van gevaar alleen in zijn geest of is niet reëel. Ze denken dat het echt is omdat hun hersenen werken over analyseren oftewel over dingen nadenken, zodat ze overreageren op elk zintuiglijk signaal dat van hun zintuigen binnenkomt.

Het is dus niet uitgesloten dat deze overdreven waakzame houding een aantal problemen kan veroorzaken. Beginnend met emotionele problemen in jezelf, is het moeilijk om met anderen om te gaan, tot het moeilijk wordt om helder te denken.

Wat is het verschil tussen hypervigilantie en paranoia?

Op het eerste gezicht zou je denken dat hypervigilantie hetzelfde is als paranoia. Een persoon die hypervigilantie ervaart, kan gedrag vertonen dat paranoïde lijkt te zijn. Beide gaan ook gepaard met symptomen van overmatige angst. Dit komt omdat paranoia en hypervigilantie beide kunnen worden veroorzaakt door een onderliggend PTSS-trauma. Wat is dan het verschil?

Een hypervigilant persoon is constant alert en alert op mogelijke gevaren in de omgeving, maar ze zijn zich bewust van zijn gevoeligheid en houding. Iemand die hypervigilant is, kan niet worden gescheiden van de realiteit en ervaart niet Flits terug herbeleefde de traumatische gebeurtenis die hij eerder had meegemaakt.

Hypervigilanten zijn erg begripvol en zich ervan bewust dat er voor hen geen objectieve reden is om bang of gespannen te zijn, maar het is moeilijk om te ontspannen. Ze voelen erg aan overmatige alertheid als een manier om te anticiperen op iets ergs dat in de toekomst zal gebeuren. Daarom schrikken ze gemakkelijk van harde geluiden of porren door anderen.

Ondertussen heeft een persoon die paranoïde is een valse en onjuiste overtuiging (waan) dat iets of de mensen om hem heen altijd van plan zijn hem kwaad te doen. Mensen die paranoïde zal niet beseffen dat ze paranoia ervaren en zijn er vast van overtuigd dat hun fantasieën echt zijn.

Concluderend kunnen paranoïde mensen hypervigilantie vertonen omdat ze denken dat iets of iemand hen op elk moment kwaad wil doen, vooral nu. Terwijl hypervigilante mensen een zeer alerte houding vertonen omdat wie weet is er gevaar. Ze hebben geen waanvoorstellingen, ze zijn alleen beter oplettend voor het geval iets of iemand je in de toekomst schaadt.

Wat maakt dat iemand te waakzaam is?

Hypervigilantie kan worden gezien als een relatief veel voorkomende ervaring, als de manier waarop de hersenen het lichaam beschermen tegen schade. De meeste gevallen komen voort uit psychische problemen die zijn veroorzaakt door een trauma uit het verleden, zoals angststoornissen, sociale fobieën en PTSS. Hypervigilantie kan echter ook gepaard gaan met psychische aandoeningen zoals obsessief-compulsieve stoornis (OCS).

Naast de verschillende oorzaken hierboven kan een hoge alertheid ook worden opgewekt door:

• Heeft claustrofobie.
• De buurt is te druk.
• Geschrokken door een hard geluid.
• Denk aan een trauma uit het verleden.
• Ernstige stress ervaren.
• Geoordeeld voelen.
• Lichamelijk gewond enz.

Paranoïde wanen kunnen daarentegen een symptoom zijn van veel psychische stoornissen, zoals schizofrenie, schizoaffectieve stoornis, bipolaire stoornis en depressie. Paranoia kan ook aanwezig zijn bij mensen met dementie, delirium en drugsverslaving.

Wat zijn de tekenen en symptomen van hypervirgilantie?

Er zijn enkele fysieke symptomen van hypervigilantie, maar de meeste symptomen zijn gedragssymptomen.

Lichamelijke symptomen:

Lichamelijke symptomen worden niet altijd getoond door mensen met hypervirgilantie. Een hypervigilant persoon kan echter last krijgen van:

• Pupillen verwijden.
• Heel erg zweten.
• Ondiepe en snelle ademhalingen; hijgen.
• Hartslag.

Gedragssymptomen

Hypervigilante mensen vertonen overmatige alertheid kunnen van elkaar verschillen. Maar over het algemeen zorgt hypervigilantie ervoor dat een persoon zich altijd rusteloos voelt met tekenen:

• Controleer vaak hun omgeving, zodat het moeilijk is om je op het gesprek te concentreren.
• Snel schrikken en springen of schreeuwen bij dingen die ze plotseling horen of zien.
• Reageer snel op dingen die om hen heen gebeuren op een manier die misschien overdreven of onvriendelijk lijkt.
• Een ongewoon drukke of lawaaierige omgeving voelen is vermoeiend.
• Let altijd goed op de bewegingen en kenmerken van de mensen om je heen om te zien of ze wapens vasthouden.
• over analyseren tot een triviale situatie.
• Houdt ervan om de mogelijkheid van slechte dingen te overdrijven, terwijl het in feite niet zo erg is als gedacht.
• Zeer gevoelig/gevoelig/prikkelbaar voor andermans stem of uitdrukkingen; altijd ter harte genomen; beschouw het als een persoonlijke kwestie
• Goed slapen is moeilijk

Iemand die hypervigilant is, raakt ook gemakkelijk in paniek, is bang en voelt zich altijd angstig. Bovendien is de stemming van de patiënt ook heel gemakkelijk te veranderen en wordt deze omgeven door explosieve emoties.

Geleidelijk aan kan deze aandoening ervoor zorgen dat ze zich erg, erg moe voelen.

Wat is dan de behandeling?

Over het algemeen kunnen neigingen tot hypervigilantie na verloop van tijd vanzelf afnemen. Je kunt angst verlichten door diep in te ademen en langzaam uit te ademen totdat je lichaam en geest meer ontspannen zijn. Lichte dingen doen die je leuk vindt, kan ook helpen om stress te beheersen, zodat het je niet opeet.

Als uw overmatige alertheid echter zo ernstig is dat het uw activiteiten belemmert, is het een goed idee om een ​​psycholoog te raadplegen. Een psycholoog kan je aanraden om gedrags- en cognitieve therapie (CGT-therapie) te volgen om de manier waarop je denkt over het trauma dat je hebt meegemaakt te veranderen.

Artsen kunnen ook antidepressiva voorschrijven; bètablokkers; anti-angst medicijnen, zoals buspiron; of antipsychotica voor ernstige gevallen van hypervigilantie.