Breuken zijn een veelvoorkomende aandoening en kunnen door iedereen worden ervaren. Maar in tegenstelling tot de andere twee fracturen, zijn spiraalfracturen de ernstigste aandoeningen met een hoger risico op complicaties. Deze fracturen kunnen optreden in lange botten, zoals de botten van de armen, vingers, dijbeenderen en onderbenen. Wat veroorzaakt het en hoe moet het worden behandeld zodat het niet tot fatale complicaties leidt?
Wat veroorzaakt spiraalbreuken?
Spiraalbreuken treden op wanneer het ene uiteinde van het lichaam een ​​drukverschil ervaart op het andere deel van het lichaam, waardoor een sterke draaiing ontstaat en het bot breekt. De druk kan er ook voor zorgen dat breuken loskomen van de twee gebroken delen.
Bijvoorbeeld wanneer het bovenlichaam met hoge snelheid beweegt maar de benen niet kunnen bewegen waardoor een breuk in het dijbeen (tibia) kan ontstaan.
Verschillende aandoeningen kunnen dit type breuk veroorzaken, zoals:
- Verkeersongevallen met aanrijding van twee voertuigen
- Het lichaam ondersteunen met handen of voeten bij het vallen
- Blessures tijdens het sporten, waarbij handen of voeten verstrikt raken
- Huiselijk geweld waarbij de dader opzettelijk de hand van het slachtoffer vastpakte is te sterk
- Verdraaide handen of voeten bij geweld
Spiraalfractuur symptomen
Breuken kunnen optreden op een stabiele basis, waarbij het bot op zijn plaats blijft of open breuken die schaafwonden veroorzaken. Zelfs zonder een open wond kan een gebroken bot ondraaglijke pijn veroorzaken. Enkele andere gerelateerde symptomen zijn:
- Het lichaam wordt onstabiel, vooral in delen van het lichaam met gebroken botten
- Er is zwelling van de huid die wordt samengedrukt door het bot rond het gebroken bot
- Kan lichaamsdelen met gebroken botten, zowel benen als armen, niet strekken
- Er zijn blaren met blauwe plekken
- Ontsteking van het gebroken bot
- Verminderde of ontbrekende pols bij de pols rond de breuk.
Spiraalfracturen zijn ernstige aandoeningen die onmiddellijke medische aandacht vereisen. Het specificeren van de symptomen en de chronologie van de fractuur kan helpen bij een lichamelijk onderzoek en een juiste diagnose.
Hoe worden spiraalfracturen behandeld?
Naast het lichamelijk onderzoek vereist de diagnose ook röntgenonderzoeken en röntgenfoto's CT-scan. Dit is nodig om de aan- of afwezigheid van botfragmenten en schade aan de gewrichten die zich het dichtst bij het gebroken bot bevinden te zien.
De behandeling van spiraalfracturen hangt af van de ernst van de fractuur. Als het gebroken bot op zijn plaats blijft, zal de medische zorg zich richten op het ongeveer zes weken op zijn plaats houden van het bot.
Als er echter botfragmenten zijn, is een operatie nodig om het bot en de splinters op hun plaats aan te passen. De ernst van de fractuur kan veranderen naarmate het behandelingsproces vordert. Daarnaast is behandeling van spieren en bloedvaten nodig als botfragmenten schade veroorzaken. Voor botaanpassingen kunnen ook hulpmiddelen nodig zijn die rond het gebroken bot worden geplaatst, wat tijdelijk of permanent kan zijn.
Complicaties die kunnen optreden als gevolg van spiraalfracturen worden niet behandeld
Indien onbehandeld kunnen spiraalfracturen levensbedreigend zijn. Complicaties van deze fracturen houden verband met verschillende andere spier- en botproblemen die ook kunnen optreden nadat het gebroken bot is geopereerd.
Veel voorkomende complicaties zijn:
- Schade aan bloedvaten en zenuwcellen
- Bloedtoevoer naar de benen stopt door ontsteking en zwelling
- Spierbeschadiging
- Botinfectie osteomyelitis of andere chronische infectie van de diepe botten
- Sepsis veroorzaakt door een ernstige infectie
- Abnormale botregeneratie
- Longembolie als gevolg van schade aan bloedvaten en bloedplaatjes die het kanaal naar de longen binnenkomen.
