De meest voorkomende gevallen van dierenbeten worden veroorzaakt door huisdieren zoals honden en katten. De beten van deze twee huisdieren kunnen zweren, bloedingen en zwellingen veroorzaken, dus ze moeten worden behandeld om wondinfectie te voorkomen.
Het is echter ook belangrijk om op de hoogte te zijn van de beten van wilde dieren zoals vleermuizen, muizen, slangen of apen. De reden is dat dierenbeten niet alleen wonden veroorzaken, maar ook een tussenpersoon kunnen zijn voor de overdracht van infectieziekten.
Lees daarom in deze review meer over de juiste eerstehulpstappen bij een beet door een dier.
Symptomen en effecten van dierenbeten
Bijtwonden van dieren kunnen afkomstig zijn van huisdieren of wilde dieren.
De ernst van de wond kan ook variëren, afhankelijk van het soort dier en hoe sterk de beet is.
Beten van huisdieren, zoals katten of honden, veroorzaken over het algemeen lichte verwondingen. Hondenbeten kunnen echter diepere prikwonden veroorzaken.
Ondertussen kan de beet van wilde dieren zoals giftige slangen het menselijk lichaam vergiftigen, zodat het dringende medische hulp nodig heeft.
Beten van andere wilde dieren kunnen ook de diepere huidlagen beschadigen. Als gevolg hiervan kunt u een wond ervaren met aanzienlijke uitwendige bloedingen.
Over het algemeen zult u enkele van de onderstaande reacties of symptomen ervaren wanneer u door een dier wordt gebeten.
- Open wond met uitwendige bloeding.
- Roodheid en zwelling.
- Pijn en pijn in de bijtwond.
- Diepe steekwond.
Naast wonden lopen dierenbeten ook een groot risico op het veroorzaken van infectie in de wond of het overbrengen van infectieziekten veroorzaakt door virussen, bacteriën of andere parasieten.
Honden- of muizenbeten lopen het risico hondsdolheid over te dragen via hun speeksel.
Daarnaast kunnen vleermuizen, slangen en apen verschillende zoönotische ziekten (infecties van dierlijke oorsprong) bij de mens verspreiden.
Hoewel kattenbeten over het algemeen mild zijn, hebben ze de neiging vatbaarder te zijn voor bacteriële infecties dan andere dierenbeten.
Tekenen en symptomen die erop wijzen dat een wond geïnfecteerd is geraakt, zijn de volgende.
- Roodheid en zwelling rond de wond.
- De wond wordt pijnlijker.
- Pus op de wond.
- Gezwollen lymfeklieren.
- Koorts van 38°C of meer.
- Lichaam rillen.
Hoe bijtwonden van dieren te behandelen?
Passende eerste hulp bij dierenbeten moet worden afgestemd op het type wond, het aangetaste lichaamsdeel en het risico op infectie zoals hondsdolheid of tetanus.
Bij lichte verwondingen kunnen eenvoudige huisbehandelingen effectief zijn bij genezing.
Als er echter continu uitwendige bloedingen optreden of een gevaarlijke reactie zoals vergiftiging optreedt, moet de patiënt zo snel mogelijk medische hulp inroepen.
In principe moet je nog steeds de eerstehulpmaatregelen nemen zoals hieronder als je gebeten bent door een dier.
1. Bijtwonden van dieren schoonmaken
Als er een uitwendige bloeding optreedt, probeer dan druk uit te oefenen op de bijtwond om de bloeding te stoppen.
Was het gewonde gebied met stromend water en zeep gedurende 10-15 minuten.
Als de wond diep genoeg is, zorg er dan voor dat de zeep niet in de wond komt, maak gewoon het gebied rond de wond schoon.
Vermijd het direct reinigen van bijtwonden van dieren met alcohol omdat dit een branderig gevoel en risico op irritatie kan veroorzaken.
Het zo snel mogelijk reinigen van de wond heeft tot doel infectie in de wond te voorkomen die kan komen door bacteriën of vuil rond de wond.
2. Antibiotica toepassen
Breng bij bijtwonden die diepe huidlagen scheuren een antibiotische zalf voor de wond aan, zoals baciatracine, neosporine of zilversulfadiazine.
Vervolgens kunt u de bijtwond beschermen met een steriel verband of gaasje. Als de wond niet te groot is, laat de wond dan zonder verband of verband.
Als de bloeding aanhoudt, til het aangedane lichaamsdeel dan hoger op dan uw borstkas om de bloeding te helpen stoppen.
Druk daarbij ook met een schone doek op de wond.
3. Toezicht houden op de conditie van de wond
Tekenen van infectie in de wond verschijnen meestal binnen 24-48 uur nadat ze door een dier zijn gebeten. Daarom moet u de toestand van de wond controleren om op de hoogte te zijn van indicaties van infectie.
Als er tekenen zijn zoals zwelling, wondpijn die erger wordt, pus in de wond en koorts, raadpleeg dan onmiddellijk een arts.
Wondverzorging en wondgenezingsproces, hier is de uitleg
Wanneer moet ik een dokter zien?
In bepaalde omstandigheden kan eerste hulp bij bijtwonden bij dieren onmiddellijke medische hulp vereisen, vooral wanneer bekend is dat het bijtende dier besmet is met hondsdolheid.
Ga direct naar de dokter als je plotseling wordt gebeten door een hond en de hond ziet er ziek uit of gedraagt zich agressief. Dit kan een teken zijn van een rabiësinfectie bij een dier.
In deze toestand moet u een rabiësvaccin krijgen (minder dan 72 uur) om de effecten van een infectie die het zenuwstelsel kan verstoren, te voorkomen.
Voor wonden die diep genoeg zijn, moeten patiënten ook een arts raadplegen als ze ontdekken dat ze de afgelopen 10 jaar geen tetanusinjectie hebben gehad.
In het algemeen beveelt het American College of Emergency Physicians aan om onmiddellijk medische behandeling te krijgen voor bijtwonden met de volgende aandoeningen.
- De bijtwond is vrij diep.
- Het bloeden stopt niet en de wond heeft hechtingen nodig.
- De wond begint geïnfecteerd te raken
- De wondconditie is vrij ernstig en heeft geen tetanusinjectie gekregen.
- Bijtwonden zijn afkomstig van dieren die besmet zijn met hondsdolheid.
Bij de behandeling van een bijtwond kan de arts de wond hechten om het bloeden te stoppen.
Een recensie van de Amerikaanse huisarts zei dat de dokter er ook voor zou zorgen profylaxe na blootstelling (PEP) die kunnen bestaan uit:
- toediening van antibiotica,
- tetanus schot, en
- rabiës vaccin.
De behandeling is afhankelijk van de ernst van de wond en het infectierisico dat de patiënt kan ervaren.
Dierenbeten kunnen lichte tot ernstige verwondingen veroorzaken en zelfs het risico lopen op infectie of vergiftiging in het lichaam.
Toch kan elke impact nog steeds worden behandeld, hetzij met eenvoudige hulp thuis of met behandeling in het ziekenhuis.
