De eerste weken van de geboorte van de baby moeten een gelukkige tijd zijn voor ouders. Helaas wordt dit niet door alle moeders gevoeld, zelfs niet bij sommigen die een postpartumdepressie ervaren.
Over het algemeen werden de symptomen gevoeld in de vorm van angst en verdriet waardoor moeders terughoudend zijn om voor hun baby's te zorgen. Niet veel mensen weten echter dat symptomen ook kunnen worden aangetoond door emotionele uitbarstingen, die vaak worden aangeduid als: postpartum woede.
Wat is dat postpartum woede?
Postpartum woede maakt eigenlijk deel uit van een reeks postpartumdepressiesymptomen. Misschien denken sommige mensen dat postpartumdepressie hetzelfde is als: baby blues.
Beide hebben inderdaad bijna dezelfde symptomen. Moeder die heeft meegemaakt baby blues ervaart gewoonlijk symptomen zoals snel veranderende stemmingen, huilen, angst en slaapproblemen.
Het verschil is, als baby blues postpartumdepressie, die slechts één tot twee weken aanhoudt, komt meer dan die tijd voor en kan zelfs maanden of jaren duren, vooral als het onbehandeld blijft.
Naast de al genoemde symptomen is woede er ook één van. De verschillende negatieve emoties die tijdens een depressie worden gevoeld, zijn zeker intenser, dus de symptomen van woede die worden getoond, zijn anders dan die welke moeders gewoonlijk ervaren als gevolg van zwangerschapshormonen. Dit symptoom wordt vaak genoemd postpartum woede.
Moeder die ervaart postpartum woede kunnen emoties worden uitgelokt door kleine dingen. Vaak treedt dit symptoom op wanneer een in slaap gebrachte baby midden in de nacht plotseling weer wakker wordt, als een vorm van frustratie van de moeder wiens slaaptijd korter is.
Niet altijd gerelateerd aan baby's, triviale problemen zoals echtgenoten die vergeten de badkamerverlichting uit te doen, opgestapelde afwas in de keuken of vast komen te zitten in het verkeer op weg naar huis zijn ook vaak triggers voor woede.
Soms worden deze emoties gevolgd door verontrustende gedachten, zoals het kwetsen van de baby of de mensen om hen heen om hun woede te uiten.
Postpartum woede over het algemeen uit de hand lopen. Moeders die dit meemaken begrijpen niet waarom ze zo boos kunnen zijn.
Waarom postpartum woede zou kunnen gebeuren?
Woede is op grote schaal in verband gebracht met chronische depressieve aandoeningen. Gewoonlijk zullen moeders die vóór de bevalling een depressie hebben gehad, vatbaarder zijn voor een depressie postpartum woede. Bovendien kunnen moeders met een lage mate van emotionele controle depressie ook verergeren.
Deze woede kan ook door andere factoren worden veroorzaakt. Op basis van een onderzoek uitgevoerd door een groep onderzoekers van de University of British Columbia, kan hulpeloosheid de belangrijkste oorzaak van het ontstaan zijn postpartum woede.
De drie aandoeningen die samenhangen met gevoelens van hulpeloosheid zijn: economische tegenspoed, conflicten in huwelijksrelaties en het gevoel vast te zitten in ongewenste situaties.
Een kind opvoeden kost natuurlijk geld. Financiële problemen maken het moeilijk om in de behoeften van de baby te voorzien. Wanneer de steun van een partner niet genoeg is, in combinatie met het gebrek aan opleiding en werkvaardigheden van de moeder, is het dit gevoel van groeiende hopeloosheid dat uiteindelijk woede veroorzaakt.
Het volgende is het conflict met de partner. Huiselijk geweld of het gebrek aan bijdrage van de partner aan het bieden van emotionele, koesterende en financiële steun zijn dingen die machteloosheid veroorzaken.
Depressie komt ook vaak voor bij moeders van wie de zwangerschap niet werd verwacht. Meestal gebeurt dit met jonge moeders wanneer hun partners niet verantwoordelijk willen zijn. Deze zwangerschap bracht haar dus in een moeilijke situatie die ze nooit had verwacht.
Afgezien van de arbeidsfactor, postpartum woede Het kan ook gebeuren omdat de realiteit van het moederschap niet overeenkomt met de verwachtingen.
Moeders hebben het gevoel dat ze de geïdealiseerde normen van het moederschap niet hebben gehaald, bijvoorbeeld wanneer moeders er niet in slagen om hun baby's moedermelk te geven. Deze reden komt vaak voor bij moeders die net hun eerste kind hebben gekregen.
Verschillende andere dingen, waaronder verschillen in opvoeding met schoonfamilie, partners die niet kunnen voldoen aan de behoeften van de moeder en stressvolle gebeurtenissen zoals het verlies van een geliefde, dragen ook bij aan de woede die moeders voelen als ze depressief zijn.
Zoek onmiddellijk professionele hulp
De meeste moeders aarzelen om hulp te zoeken uit angst om als slechte moeders gebrandmerkt te worden. Bovendien zorgt het beeld van een moeder die identiek is aan een warme en liefdevolle figuur ervoor dat veel mensen woede beschouwen als een emotie die niet mag.
In feite is dit niet iets om je voor te schamen of zelfs een schande. Er zijn momenten waarop moeders veel zorgen en angsten hebben om niet goed voor de baby te kunnen zorgen. Hoe langer het wordt gelaten, later zal deze aandoening zelfs een slechte invloed hebben op de eigen gezondheid van de moeder.
Aarzel daarom niet om onmiddellijk hulp van anderen te zoeken als u het ervaart. U kunt naar een gediplomeerde psycholoog of professional in de geestelijke gezondheidszorg gaan.
Omdat postpartum woede nauw verwant aan postpartumdepressie, de aanpak zal vergelijkbaar zijn. Later wordt u gevraagd om andere symptomen te vertellen als het uw activiteiten heeft belemmerd.
Dit kan door middel van psychotherapie of gesprekstherapie. Jij en de therapeut zullen samenwerken om strategieën te ontwikkelen om je emoties onder controle te houden. Uw arts kan indien nodig ook medicijnen voorschrijven, zoals antidepressiva.
Vertel uw partner en familie over de aandoening die wordt gevoeld. Angst om negatief bekeken te worden is inderdaad normaal. Maar ook voor uw herstel is de steun van uw omgeving nodig.
Vertrouw tijdens het proces uw kind toe aan een ouder, vriend of vertrouwde persoon. Dit moet worden gedaan zodat u meer tijd kunt krijgen om te rusten. Doe ook verschillende andere gezelschapsactiviteiten, zoals lichte oefeningen en meditatie.
Onthoud dat je niet de enige bent die dit ervaart. Overtuig jezelf ervan dat alles goed komt als het gepaard gaat met inspanning en ondersteuning om er doorheen te komen.
