Kortademigheid of dyspnoe is een van de meest voorkomende gezondheidsproblemen in de gemeenschap. Mensen die kortademigheid ervaren, klagen meestal over pijn op de borst en moeite met normaal ademhalen. Er zijn verschillende aandoeningen die kortademigheid kunnen veroorzaken. Het hebben van een longfunctietest zal uw arts helpen een juiste diagnose te stellen van de oorzaak van uw kortademigheid. Hoe doe ik een longfunctietest?
Onderzoek om de oorzaak van kortademigheid vast te stellen
Kortademigheid is een klacht die vrij vaak voorkomt als symptoom van bepaalde ziekten. Volgens de American Family Physician zijn er over het algemeen 4 soorten differentiële diagnoses om de oorzaak achter kortademigheid te bepalen.
Een differentiële diagnose is een lijst van ziekten of gezondheidsproblemen die bepaalde symptomen veroorzaken. Het volgende is een differentiële diagnose voor de oorzaken van kortademigheid:
- hart probleem
- longproblemen
- hart- en longproblemen
- andere aandoeningen die geen verband houden met het hart en de longen
Bovenstaande vier gezondheidsproblemen kunnen nog verder worden onderverdeeld in verschillende andere soorten ziekten. Hartproblemen kunnen zijn: coronaire hartziekte, aritmieën of cardiomyopathie. Longproblemen kunnen astma, pneumothorax, longontsteking of chronische obstructieve longziekte (COPD) zijn.
Daarnaast is het mogelijk dat kortademigheid ook wordt veroorzaakt door ziekten die niets te maken hebben met hart- of longproblemen, zoals bloedarmoede, diabetische ketoacidose, tot psychische problemen zoals angststoornissen.angststoornis).
Om ervoor te zorgen dat artsen en medische teams kunnen achterhalen welke ziekte de belangrijkste oorzaak is van uw kortademigheid, wordt de diagnose meestal in drie fasen uitgevoerd, namelijk het opvragen van een medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en tests met medische hulpmiddelen.
In de meeste gevallen kan de oorzaak van kortademigheid direct worden opgespoord door lichamelijk onderzoek en de medische geschiedenis van de patiënt, bijvoorbeeld bij patiënten met hart- of longproblemen.
1. De medische geschiedenis van de patiënt kennen
Door vóór een diagnostische test om een medische geschiedenis te vragen, kan uw arts enkele aanwijzingen vinden die uw symptomen van kortademigheid kunnen verklaren. Hier zal de arts u diepgaand vragen naar uw symptomen van kortademigheid, bijvoorbeeld hoe vaak de aandoening optreedt, hoe lang deze duurt, wanneer deze optreedt en andere symptomen die ook optreden wanneer een aanval van kortademigheid optreedt.
De reden is dat bepaalde kenmerken van kortademigheid kunnen verwijzen naar bepaalde ziekten. Daarnaast wordt u ook gevraagd naar uw dagelijkse gewoontes, levensstijl (zoals roken) en de medicijnen die u momenteel gebruikt.
Het is nuttiger als u ook vertelt welke ziekte u heeft of ooit heeft gehad. Dit maakt het voor artsen en het medisch team gemakkelijker om een diagnose te stellen van uw kortademigheid.
2. Doe een lichamelijk onderzoek
Verder zal de arts ook uw lichaam grondig onderzoeken. Een lichamelijk onderzoek kan artsen en het medisch team ook helpen om een diagnose te stellen van de oorzaak van kortademigheid en het gebruik van onnodige medische tests te voorkomen.
Niet veel anders dan een anamnese, zal de arts verschillende kenmerken of bepaalde aandoeningen in uw lichaam ontdekken die wijzen op de aanwezigheid van bepaalde ziekten. Dit komt omdat er andere aandoeningen zijn dan kortademigheid die artsen moeten vinden om een diagnose te stellen.
Een voorbeeld zijn symptomen van verstopte neus of piepende ademhaling, wat op astma kan duiden. Longgeluiden die door een stethoscoop kunnen worden gehoord, kunnen ook een teken zijn van verschillende ziekten die kortademigheid veroorzaken. Een andere methode is om te controleren op zwelling in bepaalde delen van het lichaam, zoals zwelling in de schildklier of lymfeklieren in de nek.
3. Longfunctietest
In sommige gevallen kan het nodig zijn dat de arts een onderzoek met een medisch hulpmiddel uitvoert om de oorzaak van de kortademigheid vast te stellen. Als uw arts vermoedt dat uw kortademigheid te wijten is aan een hart- of longziekte, kan u worden gevraagd om aanvullende tests te ondergaan met een thoraxfoto of elektrocardiogram (ECG).
Diagnose door radiologie en elektrocardiogram kan over het algemeen de onderliggende oorzaak van uw kortademigheid lokaliseren. In bepaalde gevallen moeten artsen echter longfunctietesten uitvoeren als tweede onderzoekslijn om de diagnose van de oorzaak van kortademigheid met zekerheid te kunnen stellen.
Enkele van de longfunctietests die vaak worden gebruikt om de oorzaak van kortademigheid te diagnosticeren, zijn:
spirometrie en piekstroommeter
Spirometrie is een test met behulp van een spirometer of piekstroommeter om te meten hoe goed u ademt. Over het algemeen wordt deze test gedaan om een diagnose te stellen van kortademigheid veroorzaakt door astma, COPD of emfyseem. Niet alleen in ziekenhuizen of klinieken, u kunt deze test ook zelfstandig thuis doen.
Longvolumetest
Deze test is vergelijkbaar met een spirometrietest. Het verschil is dat je tijdens de test in een kleine kamer wordt gevraagd. Niet veel anders dan spirometrie, deze test meet hoeveel lucht de longen kan binnendringen, evenals de resterende lucht in de longen nadat je sterk hebt uitgeademd.
Long diffusie capaciteitstest
Er wordt een diffusiecapaciteitstest gedaan om erachter te komen hoe goed uw longen het zuurstof- en kooldioxidegehalte in het lichaam reguleren. Normaal gesproken zou zuurstof vanuit de longen in het bloed moeten komen en koolstofdioxide uit het bloed in de longen. Deze uitwisseling van zuurstof en kooldioxide wordt gecontroleerd door een diffusietest.
Bloedgasanalyse
Deze diagnostische test kan ook afwijkingen in uw bloed identificeren die kortademigheid veroorzaken. Een bloedgasanalyse kan het zuurstof- en kooldioxidegehalte in uw bloed meten. Deze test wordt gedaan door een bloedmonster te nemen uit een slagader in de pols.
pulsoximeter
De pulsoximetertest is een test waarbij infrarood licht wordt gebruikt om het zuurstofgehalte in het bloed te controleren. Deze test kan ook uitvinden hoe goed de zuurstof door uw lichaam wordt verdeeld. Voor de pulsoximetertest hoeft geen naald of ander apparaat in het lichaam te worden ingebracht, maar het kan een nauwkeurig eindresultaat geven.
Toets uitgeademde stikstofmonoxide
Voor deze test zal uw arts het niveau van stikstofmonoxide meten dat uw longen uitademen. Hoe hoger het gehalte aan stikstofmonoxide, hoe groter de kans op ontstekingen in de luchtwegen. Deze test wordt uitgevoerd door een clip aan de neus te bevestigen en mondstuk op de mond. Beide apparaten zijn verbonden met een monitor die zal worden gebruikt om uw ademhaling te controleren.
