Heb je al eerder van sclerodermie gehoord? Sclerodermie is een van de verschillende soorten auto-immuunreumatische aandoeningen, ook bekend als systemische sclerose. Er is inderdaad niet veel bekend over deze sclerodermie. Voor alle duidelijkheid zal ik één voor één de mythes en feiten over sclerodermie bespreken.
Verschillende mythen en feiten over sclerodermie
Hoewel sclerodermie minder vaak voorkomt dan andere auto-immuunziekten zoals lupus, zijn er een aantal dingen die moeten worden opgehelderd rond de mythe van sclerodermie.
Hier zijn verschillende mythen en feiten over sclerodermie die niet algemeen bekend zijn:
1. Is het waar dat sclerodermie een ziekte is die alleen de huid aantast?
het antwoord, Nee . Sclerodermie is inderdaad een auto-immuunziekte waarvan de belangrijkste symptomen de huid aanvallen.
Sclerodermie is een ziekte die afkomstig is van de woorden "sclero" wat hard of stijf betekent en "derma" wat huid betekent.
Dus, sclerodermie is een ziekte die wordt gekenmerkt door een verharde en stijve huid.
De belangrijkste symptomen van sclerodermie zijn onder meer dat de huid hard wordt, zwart wordt en er witte vlekken verschijnen op de bovenkant of zout en peper uiterlijk .
Naast de belangrijkste tekenen op de huid, ervaren mensen met sclerodermie ook vaak vroege symptomen in de vorm van gewrichtspijn.
Meer dan 90% van de mensen met sclerodermie heeft het fenomeen van Raynaud.
Het fenomeen van Raynaud is een verkleuring van de vingers, tenen, lippen, tong, oren of het gezicht bij koud weer of onder emotionele stress.
Verkleuring in deze lichaamsdelen begint met een bleekwitte kleur wanneer de bloedcirculatie wordt verstoord, en wordt vervolgens blauw wanneer het bloed geen zuurstof meer heeft.
Ten slotte keert de bloedstroom terug naar normaal naar een rode kleur. Echter, vallen niet alleen de huid en gewrichten aan Sclerodermie komt ook voor in andere organen van het lichaam.
Dit is de reden waarom sclerodermie die alleen de huid aantast een mythe is.
2. Mythe of feit, sclerodermie is een ziekte die vooral door vrouwen wordt ervaren?
het antwoord, feit . Ongeveer 90% van de patiënten met sclerodermie komt voor bij vrouwen.
Het is echter niet precies bekend waarom de meeste gevallen van sclerodermie door vrouwen worden ervaren en waarom er zo weinig bij mannen voorkomen.
Terwijl het risico op het ontwikkelen van sclerodermie bij iedereen kan voorkomen, van zuigelingen tot ouderen (ouderen).
Sclerodermie loopt echter het meeste risico voor de leeftijdsgroep van 35-55 jaar.
3. Is het waar dat er maar één type sclerodermie is?
Het antwoord Nee, dit is slechts een mythe van sclerodermie. Sclerodermie is een ziekte die in twee soorten wordt verdeeld.
De eerste is gelokaliseerde sclerodermie (gelokaliseerde sclerodermie) en de tweede systemische sclerose (systemische sclerodermie).
Gelokaliseerde sclerodermie
Gelokaliseerde sclerodermie of gelokaliseerde sclerodermie is een type dat niet in alle delen van het lichaam voorkomt, maar alleen in bepaalde delen voorkomt.
Dit type sclerodermie is onderverdeeld in morphea en lineaire sclerodermie. Morphea heeft een bijzondere eigenschap in de vorm van verdikking van de huid die er glad, glanzend, tot bruin van kleur uitziet.
Soms kan de verdikking van de morfea verdwijnen of groter worden. Terwijl lineaire sclerodermie meestal op de armen, benen en voorhoofd verschijnt.
Lineaire sclerodermie kan ook zwaardachtige plooien langs de hoofdhuid en nek vormen.
Lineaire sclerodermie kan soms de diepe huidlagen beschadigen. Dit beperkt de beweging van de gewrichten onder de huid.
Systemische sclerodermie
Systemische sclerose of systemische sclerodermie is een verdikking of verharding van de huid als gevolg van de vorming van littekenweefsel in alle organen van het lichaam, inclusief spieren en gewrichten.
Dus de mythe van sclerodermie dat er maar één type is, is onjuist. Dit type sclerodermie wordt onderverdeeld in diffuse sclerodermie (volledig) en beperkte sclerodermie (beperkt).
Zoals de naam al aangeeft, is diffuse sclerodermie een verdikking van de huid die snel erger wordt en bijna alle delen van het lichaam aantast. .
In tegenstelling tot beperkte sclerodermie die de borst, buik, bovenarmen en dijen niet aantast. Beperkte sclerodermie is dus beperkt tot de vingers, onderarmen, gezicht en handen en treft zelden interne organen.
Zowel diffuse sclerodermie als beperkte sclerodermie kunnen zich verspreiden naar andere organen van het lichaam.
Diffuse sclerodermie heeft echter meestal de grootste kans om andere organen van het lichaam aan te tasten.
4. Is het waar dat sclerodermie een milde ziekte is?
het antwoord, Nee . Men kan zeggen dat dit een mythe is, omdat sclerodermie geen milde ziekte is.
Dit komt omdat naast de huid als het belangrijkste doelwit, sclerodermie ook organen in het lichaam kan aantasten, vooral het hart en de longen.
Op basis hiervan kan sclerodermie niet worden onderschat als een loutere huidziekte.
Mensen met sclerodermie wordt meestal ook geadviseerd om hart en longen te laten onderzoeken om hun toestand te bepalen.
Dit komt omdat sclerodermie een ziekte is die andere lichaamsorganen kan aanvallen, zoals het hart, de longen, pulmonale hypertensie, het spijsverteringsstelsel en de nieren.
5. Mythe of feit, is sclerodermie gemakkelijk te diagnosticeren?
het antwoord, mythe . De meeste auto-immuunziekten, waaronder sclerodermie, zijn moeilijk te diagnosticeren als je alleen naar de eerste symptomen kijkt.
Omdat de symptomen die verschijnen, kunnen lijken op andere auto-immuunziekten zoals lupus, reumatoïde artritis, het syndroom van Sjögren en andere.
Daarom zal de arts meestal zien welke symptomen de patiënt heeft ervaren, inclusief een lichamelijk en huidonderzoek.
Daarnaast zal de arts ook verschillende andere tests uitvoeren om de resultaten te bevestigen. Tests die door artsen worden uitgevoerd om sclerodermie te diagnosticeren, zijn laboratoriumtests, waaronder routinematige bloedtesten, nierfunctietests, leverfunctietests, ANA-tests en ANA-profielen.
De ANA- of anti-nucleaire antilichamen-test is bedoeld om te zoeken naar specifieke antilichamen die gewoonlijk worden bezeten door sclerodermiepatiënten.
De arts kan ook een huidbiopsie uitvoeren als de symptomen van huidaandoeningen twijfelachtig zijn.
Ondertussen, als de symptomen van huidaandoeningen vrij typisch zijn, voeren artsen meestal geen biopsie uit.
Bovendien, als de patiënt geclassificeerd is als systemische sclerodermie, beveelt de arts over het algemeen verder onderzoek van het hart en de longen aan.
6. Mythe of feit, kan sclerodermie niet worden behandeld en genezen?
het antwoord, feit. Het is eigenlijk niet alleen een mythe dat sclerodermie een behandelbare ziekte is.
Tot nu toe is er echter geen medicijn dat sclerodermie volledig kan genezen.
Daarom is routinematige behandeling door artsen en discipline bij het ondergaan van een behandeling een vorm van actie die moet worden uitgevoerd bij de behandeling van sclerodermie.
Artsen adviseren patiënten met sclerodermie meestal om een gezonde levensstijl te leiden, aanbevolen therapie en regelmatig medicatie te nemen.
De behandeling is echter niet altijd hetzelfde en wordt aangepast aan de symptomen en ernst van elke sclerodermiepatiënt.
Daarnaast is de behandeling van sclerodermie er ook op gericht dat de patiënt zich in een fase van remissie of een stabiele toestand bevindt.
Hoewel het sclerodermie niet volledig heeft kunnen genezen, is behandeling nuttig om de effecten en symptomen te verminderen, zodat de toestand van de patiënt beter is.
Behandeling helpt ook voorkomen dat de functie van de aangetaste organen verslechtert.
7. Is het waar dat sclerodermie een besmettelijke ziekte is?
het antwoord, Nee . Sclerodermie is geen besmettelijke ziekte. Dit is dus slechts een mythe van sclerodermie.
U hoeft zich geen zorgen te maken dat u dicht bij een sclerodermiepatiënt bent.
Zelfs als u geen sclerodermie heeft, hoeft u zich geen zorgen te maken dat u in de buurt van een sclerodermiepatiënt bent, omdat u de ziekte er niet door krijgt.
8. Mythe of feit, sclerodermie is een ziekte die in families voorkomt?
het antwoord, niet direct verlaagd . Er is echter een erfelijke genetische aanleg die in families voorkomt.
Zie je, tot nu toe is het niet met zekerheid gevonden over de oorzaak van sclerodermie.
Wanneer een familielid echter sclerodermie heeft, kunnen andere familieleden genetica krijgen die de neiging hebben tot sclerodermie te leiden.
Deze genetische aanleg kan zich ontwikkelen tot sclerodermie omdat er triggers zijn door omgevingsfactoren.
Omgevingsfactoren die een genetische aanleg kunnen veroorzaken, zijn blootstelling aan silica, virussen zoals cytomegalovirus, herpesvirus en andere.
Om sclerodermie sneller te behandelen, probeer de symptomen die u voelt niet te negeren.
Hoe eerder u een arts ziet, hoe sneller de diagnose en behandeling kan worden gegeven.
