Het valt niet te ontkennen dat alle vorderingen in de moderne geneeskunde die we vandaag genieten niet kunnen worden gescheiden van de acties van artsen in het verleden. Helaas laten historische trackrecords niet altijd blije verhalen zien. Wanneer artsen en wetenschappers geacht worden te dienen onder de eed van "nooit kwaad", gaan ze vaak de verkeerde kant op; gebruikt verschillende gruwelijke methoden om zijn patiënten te genezen.
Hier zijn 10 van de meest gruwelijke medische praktijken die ooit door de geschiedenis heen op mensen zijn uitgevoerd.
1. Morfine voor kieskeurige peuters
In de 19e eeuw verzint Charlotte N. Winslow, een verloskundige en babysitter, een gepatenteerd medicijn dat tot doel heeft chagrijnige en koppige peuters in tijden te kalmeren tandjes krijgen oftewel tandjes krijgen. Er lijkt niets aan de hand, toch?
Elke gram van Mrs' Winslow Soothing Syrup, zoals het handelsmerk is, bevat echter 65 mg morfine en pure alcohol. En niet alleen dat, deze "rustgevende" siroop bevat soms ook andere verdovende ingrediënten als een combinatie van morfine, variërend van natriumcarbonaat, chloroform, codeïne, heroïne, opiumpoeder, geest foeniculi, ammoniak, tot marihuana.
Gedurende de jaren 1800 waren medicijnfabrikanten en -handelaren niet verplicht om de ingrediënten op de etiketten van de medicijnverpakking te vermelden, dus consumenten wisten vaak niet wat de inhoud van de medicijnen die ze kochten was. Als gevolg hiervan stierven veel van deze kinderen aan vergiftiging en overdosis. Mrs' Winslow Soothing Syrup aan de kaak gesteld door Amerikaanse Medische Vereniging in 1911, maar bleef op de markt tot eind jaren dertig.
Volwassen versies van dit kalmerend middel worden ook vaak op de markt gebracht om hoest te behandelen - ze bevatten pure heroïne.
2. Trepanatie, het hoofd boren zonder te dutten
Trepanatie is een oude medische term voor het boren van gaten in het hoofd, zonder verdoving. Trepanatie is de oudste craniale chirurgische ingreep in de geschiedenis, die teruggaat tot de leeftijd van holbewoners zo ver terug als 7.000 jaar in het vroege Mesolithicum.
Het boren van de hoofden van deze zeer bewuste patiënten wordt meestal gebruikt als een behandeling voor epilepsie en convulsies, migraine, abcessen, bloedstolsels en zelfs krankzinnigheid. Interessant is dat er bewijs is dat de meerderheid van de patiënten van deze procedure overleeft en overleeft. In moderne tijden gebruiken artsen nog steeds trepanatie, zij het slechts voor een paar zeer specifieke beperkte operaties en op een veel veiligere methode.
3. Lobotomie
Lobotomie, ook wel bekend als leukotomie, is een neurochirurgische operatie waarbij verbindingen in de prefrontale kwab van de hersenen worden verbroken. Lobotomieën zijn nog steeds controversieel, maar worden al meer dan twee decennia op grote schaal toegepast als een behandeling voor schizofrenie, manische depressie en bipolaire stoornis, evenals andere psychische aandoeningen. De frontale kwab is het doelwit vanwege zijn relatie met gedrag en persoonlijkheid. De bedenker van de procedure, de Portugese neuroloog António Egas Moniz, kreeg in 1949 de Nobelprijs voor zijn werk.
Geïnspireerd door het succes van Egas Moniz, bedacht een arts, Walter Freeman genaamd, in de jaren vijftig een snellere maar gruwelijkere procedure: een ijsschoonmaakmes in de ooghoek van een patiënt steken terwijl hij bewusteloos lag - soms bij bewustzijn. Deze brute operaties lopen zelden goed af, in plaats daarvan wordt de patiënt geestelijk verlamd of sterft ter plaatse.
4. Bloeden
Artsen in de Middeleeuwen geloofden dat het menselijk lichaam gevuld was met vier basisstoffen, humor genaamd, namelijk slijm, gele gal, zwarte gal en bloed. Ze geloven ook dat de meeste ziekten worden veroorzaakt door "vuil bloed", dus om het vuile bloed te reinigen en tegelijkertijd de harmonie van de vier basisstoffen van het lichaam te herstellen, zullen artsen grote hoeveelheden overtollig bloed uit het lichaam van de patiënt afvoeren - tot 4 liter!
Een methode is om de ader direct door te snijden, meestal in de binnenelleboog om het vuile bloed dat in een kom wordt ondergebracht, af te voeren. In sommige gevallen zullen artsen bloedzuigers gebruiken om het bloed van de patiënt op te zuigen.
Deze drain wordt door artsen voorgeschreven om allerlei kwalen te behandelen, van keelpijn tot de Grote Pest. Deze behandelmethode verdween uiteindelijk uit het publieke oog vanwege de tijden en technologie, hoewel alternatieve therapieën voor bloedzuigers en cupping nog steeds vaak worden gebruikt in de moderne geneeskunde als een meer gecontroleerde vorm van bloedafvoer.
5. Gay "healing" therapie
Voordat Amerikaanse Psychiatrische Vereniging (APA) in 1973 homoseksualiteit als een psychische stoornis vermeldde, wordt de therapie routinematig gebruikt in de hoop dat deze praktijk homoseksueel gedrag zal voorkomen of elimineren.
Tussen 1971 en 1989 werden veel 'patiënten' gedwongen om chemische castratie en elektroshocktherapie rechtstreeks op hun geslachtsdelen te ondergaan, bedoeld om hen van hun homoseksualiteit te genezen. In totaal werden 900 homoseksuelen in de leeftijd van 16-24 jaar onderworpen aan een gedwongen 'geslachtsterugkeer'-operatie. Deze mannen worden door chirurgische ingrepen tegen hun wil in vrouwen veranderd en vervolgens teruggebracht naar de echte wereld. Deze geslachtsverandering is vaak onvolledig en zonder de bedoeling om hormoonmedicatie voor te schrijven om hun nieuwe seksuele identiteit te behouden.
