Sommige mensen kiezen ervoor om een dutje te doen, een boek te lezen of een komische film te kijken om hun vrije tijd te vullen en stress te verlichten. Een paar anderen spelen liever games - of het nu gaat om consolegames, computergames of online games op mobiele telefoons. Games spelen is niet zo erg als veel mensen denken. Maar pas op als je al verslaafd bent geraakt. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) classificeert verslaving aan het spelen van games nu als een psychische stoornis. Wauw!
Gameverslaving is een nieuwe psychische stoornis volgens de WHO
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is van plan een gids te publiceren Internationale classificatie van ziekten (ICD-11) in 2018 door gameverslaving op te nemen als een van de nieuwe categorieën van psychische stoornissen, ook wel genoemd: game-stoornis (GD).
Er wordt voorgesteld om een gamestoornis op te nemen in de brede categorie "Mentale, gedrags- en neurologische ontwikkelingsstoornissen", specifiek onder de subcategorie "Drugsmisbruik of verslavende gedragsstoornissen". Dit betekent dat gezondheidsexperts over de hele wereld het erover eens zijn dat gameverslaving vergelijkbare effecten kan hebben als alcohol- of drugsverslaving.
Dit voorstel is gedaan omdat er aanwijzingen zijn voor een snelle toename van gameverslavingsgevallen uit verschillende delen van de wereld, die ook gepaard gaat met verzoeken om verwijzingen voor behandeltherapie bij artsen.
Wat is een gameverslaving (spelstoornis)?
Spelverslaving wordt gekenmerkt door een onvermogen om het verlangen om te spelen te beheersen, zodat het moeilijk is en/of niet in staat is het gedrag te stoppen - ondanks alle inspanningen om het te stoppen.
De klassieke tekenen en symptomen van gameverslaving zijn:
- Speel altijd lang, zelfs de duur neemt met de dag toe.
- Voelt zich geïrriteerd en geïrriteerd wanneer hij wordt verbannen of wordt gevraagd om te stoppen met het spelen van games.
- Denk altijd aan het spel terwijl je aan andere activiteiten werkt.
Dit verlies van zelfbeheersing zorgt ervoor dat gameverslaafden de neiging hebben om op de eerste plaats te komen gamen in zijn leven zodat hij op verschillende manieren zijn verlangen naar verslaving kan voltooien, ongeacht de gevolgen en risico's.
Wat zorgt ervoor dat iemand verslaafd raakt aan games?
Elk voorwerp of ding waardoor je je gelukkig voelt, stimuleert de hersenen om dopamine, het gelukshormoon, te produceren. Onder normale omstandigheden zal dit geen verslaving veroorzaken. Gewoon een algemeen gevoel van geluk en tevredenheid.
Als je echter verslaafd bent, stimuleert het object dat je gelukkig maakt de hersenen om overmatige dopamine te produceren. Overmatige hoeveelheden dopamine verstoren het werk van de hypothalamus, het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het reguleren van emoties en stemmingen, waardoor u zich onnatuurlijk gelukkig, opgewonden en overmoedig voelt tot het punt waarop u zich 'high' voelt.
Dit vrolijke effect zal het lichaam automatisch verslaafd maken en verlangen om het weer te voelen. Uiteindelijk zorgt dit effect ervoor dat je het opiaat keer op keer blijft gebruiken voor een hogere frequentie en duur om aan die behoefte aan extreem geluk te voldoen. Als dit lang aanhoudt, zal het na verloop van tijd de motiverende en beloningsreceptorsystemen en -circuits van de hersenen beschadigen, waardoor verslaving ontstaat.
Lopen alle gamers risico op verslaving?
Binnen redelijke grenzen is het spelen van games zeker niet verboden. Het spelen van games kan een goede stressverlagende activiteit zijn en is ook gunstig voor de gezondheid van de hersenen.
Er is enig medisch bewijs dat het spelen van games kan worden gebruikt als alternatieve therapie voor de behandeling van psychische stoornissen zoals de ziekte van Alzheimer en ADHD. De reden is dat je hersenen tijdens het spelen van games hard moeten werken om cognitieve functies te reguleren in combinatie met complexe motorische functies.
Welnu, als deze hobby niet wordt gecontroleerd, kan het zich ontwikkelen tot een verslaving. Opdat een arts of psychiater een gokstoornis kan diagnosticeren, moeten gedragssignalen en symptomen van gameverslaving gedurende ten minste 12 maanden continu optreden en wijzen op ernstige "bijwerkingen" op de persoonlijkheid van de verslaafde, zoals veranderingen in persoonlijkheid, kenmerken, gedrag, gewoontes, zelfs hersenfunctie.
Een persoon wordt ook wel een verslaving genoemd als de verslaving ook heeft geleid tot verstoring of zelfs conflict in zijn sociale relaties met andere mensen of in een professionele omgeving, zoals school of werk.
