Heb je ooit de drang gevoeld om te plassen, maar plotseling verdwenen terwijl je het deed op een openbaar toilet? Als deze aandoening aanhoudt, kunt u paruresis hebben.
Paruresis zorgt ervoor dat sommige mensen zich ongemakkelijk voelen bij het urineren in openbare toiletten. Als je het door laat gaan, kunnen er natuurlijk een aantal ernstige complicaties ontstaan.
Wat is parurese?
Paruresis is een aandoening die ervoor zorgt dat een persoon moeite heeft met urineren wanneer andere mensen om hem heen zijn. Als gevolg hiervan kunnen ze angst ervaren bij het gebruik van openbare toiletten.
De aandoening ook wel bekend als verlegen blaas syndroom of dit verlegen-urine-syndroom treedt niet op vanwege een verstopping in het urinestelsel, maar door de angst die de patiënt ervaart.
Afhankelijk van hoe ernstig de aandoening is, kunnen sommige mensen moeite hebben met urineren zonder volledige privacy. Ze kunnen bijvoorbeeld alleen plassen als ze alleen thuis zijn.
Als u het niet onmiddellijk behandelt, kan paruresis ernstige gezondheidscomplicaties veroorzaken. Deze aandoening kan ook uw kwaliteit van leven veranderen, bijvoorbeeld in verband met:
- urinetest voor werk,
- werken en reizen naar andere plaatsen, en
- socialiseren in het dagelijks leven.
Hoe vaak komt deze aandoening voor?
Experts geloven dat paruresis een van de meest voorkomende vormen van sociale fobie is. Deze aandoening is over het algemeen de eerste keer dat een persoon tijdens de schoolperiode ervaart.
Dit gezondheidsprobleem kan mannen en vrouwen van alle rassen treffen. Van peuters tot volwassenen, u kunt deze aandoening op elke leeftijd ervaren.
Tot nu toe heeft de International Paruresis Association (IPA) geen specifiek en geverifieerd onderzoek uitgevoerd naar het percentage van de bevolking dat aan longontsteking lijdt.
In een enquête was er echter ongeveer 6,6% van de 8.098 respondenten die zeiden dat ze de angst hadden ervaren om openbare toiletten te gebruiken, die ver van hun huis waren.
Pulmonale tekenen en symptomen
Mensen met een longontsteking zijn bang voor het gebruik van openbare toiletten. Vaak zullen patiënten hun gedrag veranderen om het gebruik van openbare toiletten te vermijden.
Enkele van de gedragsveranderingen die patiënten over het algemeen doen, zijn als volgt.
- Drink minder water om te veel plassen te voorkomen.
- Zoek openbare toiletten die leeg zijn of slechts één toilet hebben.
- Urine vasthouden en tijdens pauzes naar huis gaan om thuis te plassen.
- Het vermijden van sociale activiteiten, reizen of werk waarvoor u mogelijk naar een openbaar toilet moet.
- Probeer zoveel mogelijk te plassen voordat u in het openbaar naar buiten gaat.
Patiënten zullen ook gevoelens van angst ervaren. Deze aandoening kan tekenen veroorzaken, zoals een snelle hartslag, zweten, trillen en zelfs flauwvallen.
Wanneer moet u een arts raadplegen?
Mensen met een longontsteking staan over het algemeen niet open voor hun aandoening. Ze hebben de neiging zich verlegen te voelen en zich te verbergen voor vrienden, partners en zelfs gezondheidswerkers.
Paruresis is een vorm van angststoornis die kan worden genezen. Als u of iemand in uw omgeving enkele van deze symptomen heeft, raadpleeg dan onmiddellijk een arts.
Oorzaken en risicofactoren voor longontsteking
Paruresis is een vorm van sociale angststoornis. Deze aandoening wordt over het algemeen niet geassocieerd met lichamelijke gezondheidsproblemen, maar eerder met trauma in een bepaalde levensfase.
Wat zijn de oorzaken van parurese?
Patiënten hebben meestal geen last van urinewegaandoeningen die moeite met urineren veroorzaken. Deze angst kan echter de normale functie van het urinewegstelsel verstoren.
Om normaal te kunnen urineren, moet de sluitspier ontspannen zijn, zodat urinevloeistof van de blaas naar de urethra (de buis van de blaas die urine uit het lichaam afvoert) stroomt.
De angst die je ervaart kan het zenuwstelsel stimuleren om de sluitspieren te sluiten. Als gevolg hiervan zal de persoon voelen dat de ontlasting verstikt is of helemaal niet.
Als u niet kunt plassen, kan de angst toenemen, vooral als u zich ongemakkelijk voelt door een blaas vol urine.
Welke factoren verhogen het risico op deze aandoening?
Artsen classificeren dit verlegen-urine-syndroom als een sociale fobie. Er zijn verschillende factoren die als volgt paruresis kunnen veroorzaken.
- Omgevingsfactoren, zoals een voorgeschiedenis van seksuele intimidatie of pesterijen door anderen in verband met het gebruik van het toilet.
- Fysiologische factoren, waaronder een voorgeschiedenis van medische aandoeningen die het vermogen om te plassen kunnen beïnvloeden.
- Een genetische aanleg om angst te ervaren.
Diagnose en behandeling van longontsteking
Diagnose bij patiënten met longontsteking zal artsen helpen bij het bepalen van de ernst en de juiste behandeling bij het omgaan met deze aandoening.
Wat zijn de tests om deze aandoening te detecteren?
Mensen met een longontsteking zullen over het algemeen een uroloog bezoeken om een onderzoek te doen in verband met de moeilijkheid om te plassen die ze ervaren.
De uroloog zal eerst een reeks tests uitvoeren om de fysiologische omstandigheden te bepalen die de afgifte van urine tijdens het plassen kunnen remmen.
De arts kan de diagnose longontsteking stellen als de patiënt thuis kan plassen. Vervolgens zal de arts doorverwijzen naar een andere specialist om deze aandoening te behandelen.
Wat zijn de behandelingsopties voor paruresis?
Tot nu toe zijn er geen studies geweest die de therapie voor paruresis bespreken. De behandeling zal echter over het algemeen worden uitgevoerd door een psychiater of psychiater.
Behandelmethoden omvatten over het algemeen het gebruik van medicatie en ondersteuning van de geestelijke gezondheid, onder meer via cognitieve gedragstherapie en steungroepen.
Verdovende middelen
Uw arts zal medicijnen voorschrijven voor de behandeling van blaas- of angststoornissen die longembolie veroorzaken, zoals de volgende.
- Anti-angst, zoals benzodiazepines, alprazolam of diazepam.
- Antidepressiva, zoals fluoxetine, paroxetine of sertraline.
- Alfa-adrenerge blokkers, zoals tamsulosine.
- Medicijnen om urineretentie te verminderen, zoals bethanechol.
Cognitieve gedragstherapie
Cognitieve gedragstherapie of CGT is een vorm van geestelijke gezondheidsondersteuning die behoorlijk effectief is bij het omgaan met het verlegen-urinesyndroom.
Bij dit type therapie is een psychiater betrokken om aandoeningen te identificeren die denkpatronen en gedrag veranderen. Een psychiater zal de angst langzaam verlichten.
Patiënten met een longziekte moeten 6-10 behandelsessies doen. Onder verwijzing naar de Urology Health Foundation kunnen 85 van de 100 mensen hun toestand onder controle houden door middel van CGT.
Steungroep
Deelname aan een steungroep (ondersteuningssysteem) kan u of uw naasten helpen om zich niet alleen te voelen bij het omgaan met dit gezondheidsprobleem.
Steungroepen in online of face-to-face gemeenschappen kunnen helpen bij het bieden van ondersteuning en het bespreken van ervaringen met andere mensen met longontsteking.
Pulmonale complicaties
Paruresis zorgt er over het algemeen voor dat u uw plas te vaak ophoudt, vooral als u veel activiteiten buitenshuis doet. Te lang urineren leidt tot het risico op aandoeningen, zoals:
- urineweginfectie (UTI),
- urine-incontinentie, en
- nierstenen .
Angst in verband met deze aandoening kan ook uw gedrag bij het socialiseren veranderen. Dit kan gevolgen hebben voor de relaties met vrienden, familie en collega's.
Als u vragen of andere klachten heeft, raadpleeg dan uw arts om de beste oplossing voor uw aandoening te krijgen.
