Definitie
Wat zijn antichromatine-antilichamen?
Antichromatine-antilichaamtest wordt gebruikt om de aanwezigheid van systemische lupus erythematosus (SLE) te diagnosticeren.
Er zijn verschillende antichromatine-antilichamen geassocieerd met auto-immuunziekten. Nucleosoom (NCS) is een significante indicator van de aanwezigheid van antigeen in systemische lupus erythematosus. Anti-nucleosoom antilichamen (Anti-NCS, anti-chromatine) spelen een belangrijke rol in de pathogenese van Lupus Erythematosus. De meeste patiënten hebben ook anti-nucleosoom-antilichamen. De aanwezigheid van anti-NSC-antilichamen duidt op mogelijke nierbeschadiging (zoals glomerulonefritis of proteïnurie) en systemische lupus erythematosus. Patiënten met lupus erythematosus hebben over het algemeen anti-NSC auto-immuunantilichamen in vergelijking met anti-DNA.
Anti-histonantilichamen veroorzaken maar liefst 20% – 50% van de primaire Lupus Erythematosus en 80% – 90% van de door geneesmiddelen geïnduceerde Lupus Erythematosus. Slechts minder dan 20% van de antilichamen is geassocieerd met bindweefsel. Anti-histonantilichamen kunnen specifiek worden gebruikt om mensen te identificeren met Lupus Erythematosus veroorzaakt door geneesmiddelen zoals procaïnamide, kinidine, penicillamine, hydralzine, methyldopa, isoniazide en acebutolol. Er zijn verschillende soorten anti-histonantilichamen (AHA's). In het geval van lupus erythematodes veroorzaakt door medicijnen, maakt het lichaam een speciaal AHA (anti-[(H2A-H2B)-DNA] IgG aan. Andere AHA-ziekten zoals reumatoïde artritis, reumatoïde artritis bij jongeren, primaire biliaire cirrose, auto-immuunhepatitis en dermatomyositis (ontsteking van de spieren) vallen onder de andere AHA-groep.
Wanneer moet ik antichromatine-antilichaam hebben?
Antichromatine-antilichaamtests worden gebruikt om patiënten met lupus erythematosus te diagnosticeren, analyseren en behandelen en zijn nuttig om het verhoogde risico op nefritis veroorzaakt door lupus aan te tonen.
