Weten dat een familielid depressief is, is nooit gemakkelijk. Wanneer klinische depressie echter uw ouders treft, vereisen de omstandigheden dat de rollen van gezinsleden honderdtachtig graden worden omgedraaid.
Depressie kan problemen veroorzaken voor je ouders, waaronder verdrietig zijn en de hele tijd moe zijn. Je hebt geen andere keuze dan snel volwassen te worden en de persoon te worden die nu de leiding heeft over het huishouden. Dit kan niet alleen thuis voor relatieproblemen zorgen, maar ook in je school/werkomgeving.
Kinderen van depressieve ouders lopen als volwassenen een hoog risico op psychische en lichamelijke aandoeningen
Veel medische tijdschriften hebben geschreven over de negatieve impact die depressie kan hebben op depressieve ouders op hun kinderen. Ten eerste toonde een 20-jarige studie, gefinancierd door het National Health Institute of Mental Health, aan dat kinderen van depressieve ouders tot drie keer meer kans hadden om een depressieve stoornis of een angststoornis te ontwikkelen - met name een fobie - en twee keer meer risico op alcohol afhankelijkheid, en een zes keer grotere kans op het ontwikkelen van drugsverslaving.
Naast psychische stoornissen meldden kinderen van depressieve ouders dat ze meer gezondheidsproblemen ontwikkelden, met name hartproblemen met een toename tot vijf keer, en de gemiddelde leeftijd waarop de symptomen begonnen (het begin van de symptomen) was van begin tot midden dertig.
Rapportage van The Daily Beast, wanneer ouders onder intense emotionele stress of andere vormen van stress (depressie) verkeren, kan dit de genetische activiteit van hun kinderen veranderen, ten minste tijdens de adolescentie en misschien zelfs tot in de volwassenheid. En omdat sommige veranderde genen de hersenontwikkeling bepalen, kunnen de effecten van ouderlijke depressie permanent op de hersenen van hun kinderen worden gedrukt.
Uit onderzoek blijkt dat kindermishandeling en zelfs depressieve moeders de genen kunnen uitschakelen die stresshormoonreceptoren in de hersenen van een kind bouwen. Wanneer dit gen is gedempt, functioneert het stressresponssysteem van het kind in een kritieke toestand, waardoor het erg moeilijk wordt om met de moeilijkheden van het leven om te gaan, waardoor de persoon vatbaarder wordt voor zelfmoordpogingen. Zuigelingen met ouders met een depressie of angststoornis ervaren een vergelijkbare silencing van het stresshormoonreceptorgen, waardoor ze overgevoelig worden en niet in staat zijn om op latere leeftijd met stress om te gaan. Deze onderzoeken tonen aan dat het hebben van een depressieve moeder een afdruk achterlaat op het DNA van een kind.
Tekenen en kenmerken van depressieve ouders
- Depressie kan bij elke persoon een ander gezicht laten zien. Je merkt misschien dat je vader of moeder geen interesse en passie meer heeft voor activiteiten die ze vroeger leuk vonden, zoals tuinieren of golfen, of zelfs het bijwonen van familie-evenementen.
- Je vader of moeder kan verdriet, hopeloosheid en/of hulpeloosheid uiten. Soms kan wanhoop onzichtbaar zijn. In plaats daarvan vloekt, zeurt, drukt je vader/moeder woede of irritatie, om te klagen over fysieke symptomen zoals vermoeidheid, pijntjes en kwalen, zoals hoofdpijn, buikpijn of rugpijn - zonder duidelijke reden.
- Je ouders slapen misschien langer of minder vaak dan normaal. Of ze hebben onlangs een drastische gewichtstoename/-verlies ervaren. Enkele andere symptomen die u kunnen helpen de veranderingen bij uw ouders op te merken, zijn: te veel alcohol drinken of te veel roken, drugsmisbruik (overmatig gebruik van slaap- of pijnstillers), wispelturigheid, verwardheid en vergeetachtigheid.
- Sommige mensen vertonen vaker lichamelijke symptomen dan emotionele symptomen. Het komt vaak voor dat mensen van middelbare leeftijd depressief worden na het overlijden van een geliefde (echtgenoot of naast familielid, zelfs een kind), verlies van onafhankelijkheid (door ouderdom of pensionering) en andere gezondheidsproblemen.
Het is belangrijk om de symptomen van depressie te begrijpen die uw ouders vertonen, zodat u hulp voor hen kunt krijgen. Als je eenmaal de problemen rond depressie begrijpt, ben je misschien geduldiger, weet je hoe je moet reageren op de driftbuien van je ouders en heb je een beter begrip van de behandelingsopties.
Wat kan er gedaan worden om depressieve ouders te helpen?
Je hebt geen controle over de depressie die je geliefde heeft. U kunt echter wel voor uzelf zorgen. Het is net zo belangrijk voor jou om gezond te blijven als voor je ouders om gezond te blijven om de best mogelijke zorg te krijgen, dus maak van je fysieke en mentale welzijn een topprioriteit.
U kunt iemand die ziek is niet helpen als u zelf ziek bent. Met andere woorden, zorg ervoor dat je voor jezelf hebt gezorgd voor welzijn en geluk voordat je anderen probeert te helpen die in de put zitten. Je hebt niet veel aan als je in de val loopt om een depressieve ouder te helpen. Wanneer aan je eigen behoeften is voldaan, heb je de energie die je nodig hebt om de hand te reiken.
1. Let op zijn bewegingen
Ouders zeggen vaak 'Nee, ik ben niet verdrietig' of 'Nee, ik ben niet eenzaam' omdat ze het gezin niet extra tot last willen zijn. Besteed daarom aandacht aan kleine maar ongebruikelijke bewegingen, zoals overmatig knijpen in de handen, prikkelbaarheid of prikkelbaarheid, of moeite met stilzitten.
2. Praat met hen over hun gevoelens
Ouders hebben de neiging om het moeilijker te vinden om goed met verlies om te gaan, in tegenstelling tot jonge mensen, omdat de jaren die ze hebben geleefd, bijdragen aan de betekenis achter het moment. U kunt uw vader/moeder helpen door de betekenis achter hun verlies te erkennen: Vraag uw vader/moeder hoe zij zich voelden na het verlies (“Mevrouw/Meneer, gaat het? Ik wilde alleen even bij u kijken, want de laatste tijd wil je het me vertellen?"; "Heeft u gegeten? Wat bent u van plan, meneer/mevrouw?"; "Hoe kan ik u op dit moment ondersteunen?").
Het is belangrijk om zonder oordeel te luisteren en hun gevoelens te respecteren. Luisteren biedt direct comfort en ondersteuning. Het is belangrijk om te onthouden dat een goede en liefdevolle luisteraar zijn veel beter is dan advies geven. Je hoeft niet te proberen de persoon te 'repareren'; mensen houden er niet van om gerepareerd te worden - je moet gewoon aandachtig luisteren.
Verwacht niet dat één simpel gesprek het probleem oplost. Iemand die depressief is, heeft de neiging zich terug te trekken en zich af te sluiten van de mensen om hem heen. U zult waarschijnlijk uw bezorgdheid en bereidheid om te luisteren moeten uiten, keer op keer. Langzaam, niet forceren, maar gestaag.
3. Nodig een doktersconsult uit
Ga met je ouders naar een dokter of een therapeut om hun symptomen te bespreken. Depressie zorgt ervoor dat een persoon minimale motivatie en energie heeft om iets te doen, zelfs naar de dokter gaan. Daarom is het beter als u voor de eerste keer (na akkoord) de afspraak maakt en hen vergezelt tijdens het consult. Houd het behandelplan van je ouders in de gaten om ervoor te zorgen dat hij of zij elke stap van de behandeling goed volgt, inclusief het regelmatig innemen van medicijnen en het bijwonen van elke therapiesessie.
4. Blijf naast hem staan
Ondersteun je vader/moeder om de therapie voort te zetten en medicijnen te slikken, ook als ze zich beter voelen. De reden dat zijn toestand nu beter wordt, is vanwege zijn behandeling. Als hij erop staat te stoppen met zijn medicatie, praat dan eerst met de arts van je ouders. Uw arts kan uw vader/moeder aanbevelen om de dosis van het geneesmiddel langzaam af te bouwen alvorens een volledige behandelingskuur te kiezen, en om te voorkomen dat de symptomen in de toekomst terugkomen.
Huiswerktaken die voor ons triviaal lijken, kunnen voor mensen met een depressie erg moeilijk zijn. Bied aan om het huishouden over te nemen, maar onthoud, dwing je ouders niet om alles te doen wat je weet en denkt dat ze alleen kunnen, zoals autorijden of naar de supermarkt gaan. Alles doen voor een depressief persoon in naam van het helpen verlichten van hun last is vaak helemaal niet nuttig, omdat het hun perceptie versterkt dat ze echt machteloos en waardeloos zijn. Help je ouders in plaats daarvan de dingen in kleine porties te doen en prijs ze voor alles wat ze doen.
Neem van tijd tot tijd contact op met je ouders, vooral als je niet meer bij hen woont. Vraag een goede vriend of buur die je vertrouwt om regelmatig langs te komen bij het huis van je vader/moeder. Als de symptomen van depressie lijken te verergeren, neem dan contact op met de therapeut. Als je ouders helemaal niet meer voor zichzelf zorgen, stopten met eten en zichzelf isoleerden, is het nu tijd om in te grijpen.
5. Let op tekenen van zelfmoord
Verwacht niet dat depressieve ouders snel beter worden. De meeste antidepressiva hebben weken nodig om effectief te worden, en het kan maanden of zelfs jaren duren om de therapie te voltooien. Oefen geduld met jou en je ouders en bied emotionele steun.
Let op kritieke tijden als deze op tekenen van suïcidale gedachten die zich kunnen voordoen, zoals praten over en het verheerlijken van de dood, afscheid nemen, kostbare bezittingen weggeven, alle wereldse zaken regelen en plotselinge stemmingswisselingen van depressief naar kalm.
Als een depressieve ouder de minste tekenen en/of wens vertoont om een einde aan het leven te maken, zoek dan onmiddellijk hulp om zichzelf te stabiliseren. Laat hem niet alleen. Bel de therapeut, bel de spoedeisende hulp/politie (118/110), of breng hem direct naar de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp van het ziekenhuis. Elk gedrag dat wijst op zelfmoordgedachten moet serieus worden genomen als een noodmaatregel om tragedie te voorkomen.
LEES OOK:
- Is uw tiener zelfmoord kwetsbaar?
- 6 manieren om van eenzaamheid af te komen wanneer depressie toeslaat
- Omgaan met stress met kleurentherapie
