Bronchiëctasie is een aandoening die verwijst naar de beschadiging en verwijding van de luchtwegen in de longen. Deze aandoening veroorzaakt een opeenhoping van slijm die symptomen veroorzaakt zoals het ophoesten van slijm en kortademigheid. Het is niet voldoende om bronchiëctasie te diagnosticeren door middel van een eenvoudig lichamelijk onderzoek. Artsen hebben aanvullende tests nodig die een beeld kunnen geven van de toestand in de longen en het vermogen van de longfunctie kunnen meten.
Soorten onderzoek voor bronchiëctasie
Artsen zullen meestal bronchiëctasie vermoeden wanneer u een dag lang een vrij hevige hoest ervaart die gepaard gaat met de afscheiding van grote hoeveelheden slijm.
Alvorens speciale medische procedures uit te voeren, zal de arts de toestand van de longen onderzoeken met een stethoscoop.
Artsen kunnen een opeenhoping van slijm detecteren wanneer ze een knettergeluid in uw longen horen wanneer u ademt.
Om te bepalen of de hoofdoorzaak van deze symptomen bronchiëctasie is, kan de arts de volgende tests uitvoeren.
1. Longfunctietest
Ten eerste moet de arts mogelijk een longfunctietest uitvoeren om het vermogen van de longen om te werken en lucht op te slaan te meten.
Er zijn verschillende soorten longfunctietesten, maar de meest voorkomende is een spirometrie.
Deze tool werkt om de longcapaciteit te berekenen of hoeveel lucht zich in de longen van de patiënt bevindt.
Artsen kunnen meer specifieke longfunctietesten uitvoeren om te controleren op bronchiëctasie, dat wil zeggen het meten van de hoeveelheid zuurstof die bij elke ademhaling in de bloedvaten komt.
Bij longfunctietesten wordt patiënten meestal gevraagd krachtig in en uit te ademen, zodat ze nauwkeurige resultaten kunnen geven.
2. Röntgenfoto van de borst of CT-scan
Op basis van het longfunctieonderzoek kan de arts achterhalen hoe goed de longfunctie van de patiënt is.
De resultaten van dit onderzoek zijn echter niet voldoende om de oorzaak van luchtwegaandoeningen bronchiëctasie te bepalen.
Daarom zal de arts een longscan uitvoeren via een thoraxfoto of CT-scan om een specifieker beeld van de longaandoening te krijgen.
Volgens de NHS is momenteel het meest effectieve longonderzoek voor het detecteren van bronchiëctasie een CT-scan met hoge resolutie of HRCT.hoge resolutie CT).
Deze test voor bronchiëctasie vereist het nemen van een thoraxfoto (röntgenfoto) van verschillende kanten door een radioloog. De scanresultaten worden vervolgens op de computer weergegeven.
Onderzoek naar bronchiëctasie kan de toestand van de longen, met name de vorm van de bronchiën (luchtwegen in de longen) gedetailleerder laten zien dan een röntgenfoto van een CT-scan in het algemeen.
In gezonde longen, hoe dichter bij de longen en hoe vertakkingen worden gevormd, hoe smaller de luchtwegen worden.
De resultaten van de HRCT-röntgenfoto die de toestand van bronchiëctasie in de bronchiale boom in de takken aantoonde, werden echter daadwerkelijk verbreed of vergroot.
3. Bronchoscopie
Bij het onderzoek van bronchiëctasie is een bronchoscopieprocedure nuttig om de toestand van de longen rechtstreeks te bekijken en te observeren met behulp van een flexibele buis of buis die aan één uiteinde is uitgerust met een camera.
Dit onderzoek wordt meestal gedaan wanneer de behandeling van bronchiëctasie door de arts niet effectief genoeg is om de ophoping van slijm in de longen te overwinnen.
Door middel van deze bronchoscopie kan de arts achterhalen of slijm al dan niet een verstopping in de bronchiën heeft veroorzaakt.
Bovendien kan deze test ook de exacte locatie van ontsteking in de longen bepalen.
In het bronchoscoopbuisje zit ook een buisje waarmee de arts een stukje weefsel in de longen kan nemen.
Indien nodig wordt het monster vervolgens onder een microscoop onderzocht voor een diagnose.
Dit onderzoek moet in de operatiekamer worden gedaan en de patiënt moet onder narcose of plaatselijke verdoving komen omdat het een chirurgische ingreep betreft.
4. Bloedonderzoek en sputumtest
Artsen moeten de belangrijkste oorzaken van bronchiale verwijding en schade bij patiënten met bronchiëctasie kennen.
Deze diagnose is nuttig voor het bepalen van de juiste behandeling van bronchiëctasie.
De arts zal u dus meestal vragen om een bloedonderzoek en een sputumonderzoek te ondergaan.
Op basis van een bloedmonster kan uw afweerconditie bekend zijn, zodat deze al dan niet op een infectie kan wijzen.
Sputumkweektests in het laboratorium kunnen het type infectie bepalen dat bronchiëctasie veroorzaakt, of het nu wordt veroorzaakt door tuberculosebacteriën of schimmels.
Medisch onderzoek naar bronchiëctasie wordt aanbevolen voor diegenen onder u die ernstige ademhalingsproblemen hebben als gevolg van de ophoping van slijm in de longen.
Als u symptomen van bronchiëctasie ervaart, zoals een ernstige hoest met slijm en ernstige kortademigheid, raadpleeg dan onmiddellijk een arts.
