Je kunt lopen, grijpen, typen, trappen en zwaaien dankzij een gecoördineerd proces van gebaren dat wordt georkestreerd door de hersenen en verschillende zenuwcellen. Dit proces is zeer complex en begint zelfs vanaf de kindertijd en blijft zich ontwikkelen tot in de kindertijd. Problemen met de zenuwen van de hersenen kunnen ervoor zorgen dat het proces van coördinatie van lichaamsbewegingen wordt verstoord, wat kan aanhouden tot in de volwassenheid. Deze aandoening wordt dyspraxie genoemd.
Wat is dyspraxie?
Dyspraxie is een vorm van verminderde ontwikkeling van de fijne en grove motorische coördinatie bij kinderen.
Deze aandoening wordt veroorzaakt door aandoeningen van de zenuwen die het voor de hersenen moeilijk maken om bewegingscommandosignalen te verwerken. In eenvoudige bewoordingen maakt dyspraxie het voor kinderen moeilijk om bewegingen te bedenken, plannen, uitvoeren en organiseren, zodat ze niet in staat zijn om algemene fysieke activiteiten uit te voeren, zoals lopen, springen of een schrijfinstrument vasthouden, evenals andere kinderen van hun leeftijd. Dyspraxie zorgt er ook voor dat een kind ongemakkelijke houdingen en bewegingen heeft.
Naast het aantasten van de coördinatie van lichaamsbewegingen, kan dyspraxie ook de articulatie en spraak, perceptie en denken beïnvloeden. Toch verschilt dyspraxie van andere motorische stoornissen zoals hersenverlamming, die een afname van de cognitieve functie van de hersenen en het intelligentieniveau kunnen veroorzaken.
Dyspraxie is een levenslange aandoening. Toch zijn er veel soorten therapie die kinderen kunnen helpen zich aan te passen aan de dagelijkse activiteiten.
Wat veroorzaakt dyspraxie?
Dyspraxie is een stoornis in de coördinatie van lichaamsbewegingen die wordt veroorzaakt door aandoeningen van de zenuwen die signalen van de hersenen naar de spieren van de ledematen sturen. Veel gezondheidsexperts zijn van mening dat deze aandoening wordt veroorzaakt door genetische factoren.
Het risico op dyspraxie is naar verluidt verhoogd als de moeder alcohol dronk tijdens de zwangerschap, of als de baby te vroeg werd geboren met een laag geboortegewicht. Het mechanisme dat het veroorzaakt, is echter niet met zekerheid bekend.
Er zijn veel soorten dyspraxie
Op basis van het type fysieke beweging dat wordt aangetast, kan dyspraxie worden onderverdeeld in verschillende categorieën, namelijk:
- Dyspraxie ideomotorisch: moeite met het uitvoeren van bewegingen in één stap, zoals haar kammen en zwaaien.
- Dyspraxie idealistisch: moeite met het uitvoeren van opeenvolgende bewegingen, zoals bij het tandenpoetsen of het opmaken van het bed.
- Dyspraxie oromotorisch: moeite met het bewegen van spieren om zinnen te spreken en uit te spreken, zodat wat er wordt gezegd niet duidelijk kan worden gehoord en moeilijk te begrijpen is.
- Disfunctioneel constructief: moeite met het begrijpen van ruimtelijke of ruimtelijke vormen waardoor kinderen moeite hebben met het begrijpen en maken van geometrische afbeeldingen en het rangschikken van blokken.
Tekenen dat uw kind dyspraxie heeft
Dyspraxie komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. De verscheidenheid aan symptomen die optreden en de ernst ervan kan voor elk kind anders zijn. De vroegste symptomen kunnen al sinds de kindertijd zijn verschenen, zoals een baby die te laat is om op zijn buik te draaien of te lopen.
Hier zijn enkele tekenen van verspreiding op de leeftijd van drie jaar tot schoolgaande leeftijd.
- Dyspraxie op driejarige leeftijd:
- Moeite met het gebruik van bestek en geeft de voorkeur aan het gebruik van handen.
- Kan niet op een driewieler rijden of met een bal spelen.
- Laat in het gebruik van het toilet.
- Houdt niet van puzzels en ander speelgoed in elkaar zetten.
- Laat praten tot de leeftijd van drie.
- Dyspraxie in de kleuter- tot basisschoolleeftijd:
- Botst vaak tegen mensen of voorwerpen.
- Moeilijk springen.
- Vertraging bij het gebruik van de dominante hand.
- Moeite met het gebruik van briefpapier.
- Moeilijkheden bij het sluiten en openen van knoppen.
- Moeite met het uitspreken van woorden.
- Moeite met omgang met andere kinderen.
- Dyspraxie op middelbare schoolleeftijd (junior en high school):
- Vermijd sportlessen.
- Moeite met sporten.
- Moeite met het volgen van commando's die hand-oogcoördinatie vereisen.
- Moeite om instructies op te volgen en te onthouden.
- Kan niet lang staan.
- Het is gemakkelijk om dingen te vergeten en vaak te verliezen.
- Moeite met het begrijpen van non-verbale taal van andere mensen.
Wat zijn de gevolgen?
Verminderde coördinatie van lichaamsbewegingen kan ook het volgende veroorzaken:
- Communicatiestoornissen - variërend van moeite met spreken tot het uiten van ideeën. Ze hebben ook moeite met het aanpassen van het volume.
- Gedrags- en emotionele stoornissen - een daarvan is onvolwassen gedrag en moeite om vrienden te maken met andere mensen. Ze hebben ook de neiging om angst te hebben om met andere mensen om te gaan, vooral als ze ouder worden.
- Academische stoornis - dit heeft over het algemeen te maken met het vermogen om snel te schrijven om aantekeningen te maken en ook om examenvragen met de hand op te lossen.
Diagnose en behandeling
De symptomen van deze bewegingscoördinatiestoornis kunnen worden waargenomen vanaf de leeftijd van 3 jaar, maar de meeste gevallen krijgen een officiële diagnose op de leeftijd van meer dan vijf jaar.
De arts kan ook controleren op andere neurologische aandoeningen om er zeker van te zijn dat de coördinatiestoornis van het kind inderdaad wordt veroorzaakt door dyspraxie.
Als bekend is dat een kind dyspraxie heeft, zijn er verschillende dingen die gedaan kunnen worden om hem te helpen bewegen. Onder andere:
- ergotherapie om het vermogen om activiteiten uit te voeren te verbeteren, zoals het gebruik van hulpmiddelen en schrijven
- Praat therapie om het vermogen van kinderen om duidelijker te communiceren te trainen.
- Perceptuele motortherapie om taal-, visuele, bewegings- en luister- en begripsvaardigheden te verbeteren.
Naast therapie met artsen, Enkele van de manieren waarop u thuis een kind met dyspraxie kunt helpen zijn:
- Moedig actieve kinderen aan om te bewegen, door te spelen of lichte sporten zoals zwemmen
- Speel puzzels om de visuele en ruimtelijke waarnemingsvaardigheden van kinderen te helpen
- Moedig kinderen aan om actief te schrijven en te tekenen met schrijfhulpmiddelen zoals pennen, stiften en kleurpotloden
- Speel werpballen om de oog-handcoördinatie te bevorderen.
Duizelig na het ouder worden?
Word lid van de ouderschapsgemeenschap en vind verhalen van andere ouders. Je bent niet alleen!
